Ik houd voortaan mijn deugbek niet meer

BESTUURSBLOG - ‘In Gaza zijn geen journalisten.’ Ik dacht: hoe kun je het uit je strot krijgen? Het was nota bene een uitspraak van iemand uit ons vak. Op X.

Fotograaf: Ruben Philipse

Op 18 mei 2025 liep de NVJ mee in wat later bleek de grootste demonstratie in Nederland te zijn geweest in twintig jaar. Zeker honderdduizend mensen verzamelden zich op het Malieveld in Den Haag, waarna ze in een protestmars richting het Vredespaleis liepen, en weer terug. Dat was om een rode lijn te trekken tegenover het Israëlische, genocidale geweld in Gaza. Het deed mij ontzettend goed dat wij er als beroepsorganisatie bij waren.

Het was geen vanzelfsprekendheid. Activisme zit in het dna van elke vakbond, maar horen journalisten zich niet afzijdig te houden? Aan de zijlijn te blijven staan? Neutraal te blijven? Als bestuur hadden we een ingewikkelde beslissing te nemen. Al vaker protesteerde de NVJ fel vanwege door Israëlisch vuur gedode collega’s – tot op heden bijna 200. In geen enkele oorlog worden meer mediamensen gedood.

Maar meelopen in een manifestatie die zich uitspreekt tegen de Nederlandse regering, tegen het beleid van Israël, niet op persoonlijke titel, maar uit naam van de NVJ? Dat betekende partij kiezen. Al langer vinden journalisten dat de NVJ zich te weinig laat horen en zien als het om Gaza gaat – tegelijk is er de groep die vindt dat het geen pas geeft om ons uit te spreken. Want we zijn toeschouwer, geen deelnemer.

Een groeiend aantal organisaties stelt feitelijk vast dat Israël Palestijnen systematisch verdrijft, uithongert en ombrengt. In hoeverre beken je dan nog kleur als je zelf ook een rode lijn trekt? Ik kwam een uitspraak van Desmond Tutu tegen: ‘Als je in situaties van onrecht neutraal blijft, kies je de kant van de onderdrukker’. Dat maakte voor mij dat ik vond dat we ons moesten uitspreken.

‘We zijn hier uit solidariteit voor onze collega’s in Gaza’, schreven we als NVJ over onze aanwezigheid in Den Haag, ‘en voor iedereen die geraakt wordt door dit geweld’. ‘Voor het recht op vrije, veilige en onafhankelijke journalistiek.’

‘In gedachten en in mijn hart ben ik erbij’, meldde ik op X, want ik woon en werk in Italië. Het enige lid van de grootste politieke partij van Nederland had het op X over ‘verwarde mensen die een rode lijn trokken’. Volgens hem was ik al tuig van de richel en nu was ik ook nog ‘voor Hamas’. Onder mijn bericht reageerde enkelen van zijn fans. Ik was een ‘domme vooringenomen droplul’, een ‘idioot’, een ‘naïeve onwetende linkse lul’ en een ‘racistisch zwijn dat zijn deugbek moet houden’.

Dus dan weten jullie het nu ook: deze domme droplul houdt voortaan zijn deugbek niet meer.

Robbert Minkhorst, bestuurslid NVJ