‘De NVJ staat voor mij voor verbondenheid: samen opkomen voor je belangen’

Wat inspireert je aan het werk van Tim Hofman en Sebastiaan Quekel?

‘Tim zit heel erg op de emotie, op het gevoel iets voor een ander te kunnen betekenen, maar ook op het harde nieuws – dat vind ik een mooie combinatie. En Sebastiaan kent iedereen, heeft overal lijntjes. Als er nu een brug in Maleisië instort, heeft hij binnen een kwartier een Nederlander aan de telefoon die op die brug stond. Dat vind ik echt bewonderenswaardig, zo’n journalist wil ik ook wel zijn.’

Zelf ben je net als gemeenteredacteur begonnen bij het AD.

‘Ja, daar ben ik heel blij mee. Begin dit jaar heb ik ontslag genomen bij mijn vorige werkgever. Ik wilde graag in de journalistiek blijven werken, maar het was moeilijk om iets anders te vinden. Het zoeken naar mijn eerste baan ging tien keer makkelijker! Ik heb zoveel gesolliciteerd, ben zo ambitieus, dus op een gegeven moment dacht ik wel: is er nou geen krant of magazine die denkt: wij kunnen je gebruiken? Ik vond dat onbegrijpelijk – niet dat ik geweldig ben, maar het maakte me onzeker. Gelukkig is het uiteindelijk goed gekomen.’

Hoe heb je de zoektocht naar een nieuwe baan aangepakt?

‘Ik heb wel vijftig brieven gestuurd, berichten op LinkedIn gepost, vacaturesites afgestruind, gesprekken gevoerd… En ik heb een coach in de arm genomen, om precies uit te zoeken wat ik wil en wat ik leuk vind. Bij een afwijzing belde ik altijd na, dan hoorde ik dat ik te weinig ervaring had, of ze zagen niet genoeg overlap met mijn cv. Wat ze ook vaak zeiden: we hebben wel 120 reacties gehad en moesten gewoon een keuze maken. Tijdens mijn studie heb ik me nooit echt gespecialiseerd omdat ik alles leuk vond, maar met een specifieker profiel word je denk ik wel sneller aangenomen.’

Heb je nog hulp bij de NVJ gezocht?

‘Bij het zoeken naar een baan heb ik de NVJ niet ingeschakeld, al heb ik best veel contact gehad met Lisa (Koetsenruijter, NVJ-secretaris voor Vers in de Pers – RR). Haar legde ik bijvoorbeeld dingen voor over salaris of andere werkvoorwaarden. Toch fijn als je bij iemand terecht kunt die precies weet hoe de journalistiek werkt en die je een klein beetje de goede kant op kan sturen.’ 

Hoe kwam je uiteindelijk bij het AD terecht?

‘Ik wist al dat die functie bestond, maar je werkt er veel met AI en ik vroeg me af of ik dat leuk vond – ik wil zélf schrijven, interviews doen, onderzoeken… Toen ik mijn huidige chef aan de lijn had, zei ik: ik weet niet of dit is wat ik zoek, maar ik wil wel de kans hebben om in een gesprek met jou te kijken of het iets is voor mij. Het was best een gok, maar ik blijk het heel erg leuk te vinden.’

'Ik vind het gaaf dat we aan het pionieren zijn, steeds nieuwe dingen ontdekken’

Wat doe je als gemeenteredacteur?

‘Ik schrijf berichten voor alle gemeenten binnen het AD-regiogebied, dus onder meer voor het Rotterdams Dagblad, de Haagse Courant en Utrecht Nieuwsblad. En dat gaat dus allemaal geautomatiseerd met AI. Het is eigenlijk: mens-machine-mens. Wij selecteren de berichten op basis van honderden bronnen – persberichten, Facebook, theaters, voetbalverenigingen, alles wat je kan bedenken wordt gescrapet. AI herschrijft het en wij controleren de tekst, voegen de tone of voice van het AD toe en plaatsen het op de gemeentepagina. Het doel is om een community te vormen, een service voor de lezer.

Het lijkt in de kern misschien niet heel erg journalistiek, maar omdat het werken met AI zo efficiënt is heb ik tijd om te kijken wat zo’n community-pagina nodig heeft. Je verplaatst je voortdurend in je lezers. En ik vind het gaaf dat we aan het pionieren zijn, steeds nieuwe dingen ontdekken.’

Je gaf in een eerder interview aan dat vrouwelijke rolmodellen van groot belang voor je zijn.

‘Ja, ik vind het fijn om iemand te hebben waar ik tegenop kan kijken, waar ik iets van kan leren. In mijn werk vind ik het sowieso fijner om met een vrouw te kunnen praten, met hen voel ik vaak toch wat meer connectie. Bij het AD zijn twee vrouwen hoofdredacteur en er lopen ook veel vrouwelijke chefs rond. Het draagt bij aan een open, toegankelijke sfeer. En ik vind het belangrijk om te zien: als je een doel voor ogen hebt, kun je dat dus bereiken.’

Waarom ben je, tot slot, lid geworden en wat heeft de NVJ voor jou betekend?

‘Mijn moeder was altijd lid van een vakbond, ik ben er een beetje mee opgevoed. Het lidmaatschap is handig: voor cao’s, de vele resources die je kunt gebruiken, en rond mijn ontslag ben ik ook heel goed geholpen door de jurist. Voor mij staat de NVJ voor verbondenheid: samen opkomen voor je belangen en voor het beroep, journalisten liggen soms best onder vuur.

De NVJ mag alleen wel wat vaker evenementen buiten de Randstad organiseren, die vinden nu bijna altijd plaats in Pakhuis de Zwijger, dan ben ik vier uur onderweg voor een gesprek van anderhalf uur. Laatst was hier in Tilburg een lezing van voormalig Rusland-correspondent Iris de Graaf, dat was binnen anderhalve minuut uitverkocht, dus de behoefte is er echt wel!’

Horen, zien, lezen

Televisie: ‘Zoveel! Van Ex on the Beach tot Zembla.’

Podcast: ‘De Volksjury, Moordzaken, Moordcast, maar ook Napleiten, NRC vandaag en Onder Curatoren van BNR.’

Dagblad: ‘AD natuurlijk, de Volkskrant en De Titaan, een niet meer bestaand niche literair tijdschrift/krantje met een kleine oplage in Tilburg.’

Tijdschrift: ‘Linda, Flow, Panorama en de VPRO Gids vind ik ook leuk, maar die vergeet ik te lezen en dan gaat-ie onder in de kattenbak…’

Journalist: ‘Ik lees bijna alle reportages van de Volkskrant, door wie die geschreven zijn maakt me niet uit.’

Muziek: ‘Drum-’n-bass, maar ook Tame Impala, Arctic Monkeys, Queen, Bokoesam en Kelly Clarkson.’