Al van kinds af aan ben ik in de weer met camera’s en fotografie, maar pas in 2014 ontdekte ik welke richting ik hiermee op wilde. Ik reisde die zomer door Israël en al op mijn eerste dag in Tel Aviv ging het luchtalarm af en moest ik samen met de mensen bij wie ik verbleef schuilen in hun safe room. Mijn interesse in de (foto)journalistiek was geboren. Een jaar later heb ik de minor International Journalism gevolgd aan de HvA, om vervolgens stage te gaan lopen als fotograaf bij NRC. Hier leerde ik al snel dat ik niet van de snelle journalistiek ben, maar meer van de achtergrond verhalen. Tijdens mijn afstudeerjaar ben ik blijven freelancen bij NRC en in 2017 ben ik afgestudeerd als documentaire fotograaf aan de kunstacademie AKV St. Joost, in Breda, met het project ‘Paradijs’. Dit gaat over de Vrijbuiters, een volkstuin in de Bijlmer (Amsterdam Zuidoost). Hier heb ik een jaar lang vier mannen gevolgd die deze plek omschrijven als hun Suriname, hun stukje Paradijs in de Bijlmer.
In 2018 ben ik terug gegaan naar Israël, het land waar het voor mij allemaal begon en heb ik gewerkt aan een reportage over een voetbalteam die allerlei vredesprojecten organiseert in Jeruzalem. Een jaar later ging ik weer die kant op, ditmaal om samen met een journalist een reportage te maken over het racisme tegen Ethiopische Joden. Verder ben ik bezig met een project over de Dode Zee.
Ondertussen is mijn afstudeerproject geëxposeerd in de Bijlmer en hebben de mannen dus eindelijk het resultaat kunnen zien. De expositie in Breda vonden ze te ver weg en ik vond het een mooi idee dat het project over de Bijlmer uiteindelijk ook echt te zien was ín de Bijlmer, door mensen die zich erin kunnen herkennen. Ik heb veel positieve reacties gehad op deze expo maar de mooiste reacties waren die van de mannen zelf, die op de opening vol trots aan iedereen vertelde over hun volkstuin.
Op dit moment werk ik voor verschillende opdrachtgevers, met onder andere Het Financieele Dagblad als vaste opdrachtgever. Ik houd van de diversiteit die dit werk mij bied, zo sta ik de ene dag te fotograferen in een dierencrematorium, en de andere dag mag ik portretten maken van McDonalds medewerkers.
In mijn eigen werk houd ik ervan om mensen te ontmoeten, hun verhalen te horen en vast te leggen en zo dingen aan te kaarten die mij raken. Zoals de dagelijkse strijd van de
Ethiopisch Isarelische Eden Zemru die vecht tegen ongelijkheid en racisme in Israël, of de eenzaamheid van ouderen die als soort remedie bezoek krijgen van boerderijdieren. Of de persoonlijke verhalen van de Vrijbuiters, de volkstuin in de Bijlmer. Over je thuis voelen, of je juist nooit helemaal thuis voelen, over heimwee.
Tijdens mijn studie maakte ik al een serie over duivenmelkers, volgde ik mijn tantes voor een korte documentaire over de bijzondere band die ze hebben (een tweeling met een passie voor linedancing), portretteerde ik Joden in Amsterdam voor een project over antisemitisme en fotografeerde ik backstage bij Circus Herman Renz.
Mijn interesses zijn dus super divers, en zelf ben ik een enorme chaoot, wat je ook een beetje terug kunt zien in de diversiteit aan verhalen die ik al gemaakt heb. Echt langlopende projecten zal ik dus niet snel maken, ik ben te snel afgeleid door weer een ander verhaal. Voor nu heb ik in ieder geval nog genoeg op stapel en hoop ik snel weer nieuwe dingen te kunnen gaan maken.
