"Zo sterk kan lokale journalistiek zijn"
Behalve veel bijval waren er ook kritische opmerkingen over de noodkreet van de NVJ in de Volkskrant van vrijdag 9 feb. jl. In veel gemeenten is toch nog een krachtige lokale journalistiek aanwezig? Waarom wordt de regionale journalistiek dan door de NVJ weggezet als noodlijdend, terwijl er dagelijks fantastisch werk wordt verricht in veel steden en dorpen? De criticasters hebben deels gelijk, er zijn veel voorbeelden die bewijzen hoe lokale journalistiek het verschil kan maken. En er zijn zeker nog steden en dorpen, waar de journalistiek haar waakhond-functie nog prima vervult.
)
)
Foto: Joyce van Belkom
Dat had ik duidelijker mogen zeggen, omdat die voorbeelden laten zien hoe waardevol de lokale journalistiek kan zijn voor een lokale gemeenschap. Willekeurig een paar voorbeelden dan, die de verbindende en agenderende rol van de lokale (foto)journalistiek illustreren:
Een verslaggever van de Gooi & Eemlander, die langere tijd verslag doet vanuit een probleemwijk in Soest
De kwestie Van Rey, die De Limburger op de kaart heeft gezet door gedegen en vasthoudend onderzoekswerk
De voor Journalist van het Jaar genomineerde productie van het redactieteam van Dagblad van het Noorden over Verdwenen Groningen
De fantastische regionale fotoreportages, genomineerd voor de Zilveren Camera 2017
En ook Tubantia, die afgelopen week in onze optiek terecht vragen kreeg over hun freelancersbeleid, doet tegelijkertijd natuurlijk fantastisch werk. Nog geen twee jaar geleden wonnen ze de meest prestigieuze prijs voor de journalistiek, De Tegel, met een diepgravende productie over de teloorgang van FC Twente.
Rode draad bij al deze voorbeelden:, teams van gemotiveerde journalisten, die de tijd nemen én krijgen om zich in te graven in een lokale kwestie. Dat is alleen mogelijk door een forse investering van de redactie, die ze hiervoor vrij moeten maken, terwijl het dagelijkse verslagwerk ook door moet gaan. En daarbij, voldoende freelance-budgettten, om vakwerk van freelance (foto)journalisten naar behoren te belonen. Want ook daar is tijd en professionaliteit vereist. Wat we alle regio’s toewensen is meer van dit soort mooie producties van vaste én freelance medewerkers. Journalisten, die zichtbaar aanwezig zijn in dorpen en steden en daarvoor redelijk betaald blijven worden. Het is immers een vak.
En dat, was ons punt, wordt steeds moeilijker. Want voorlopig nemen de advertentiebudgetten niet toe en nemen de lezersaantallen af. Dus niet om de hardwerkende lokale collega’s af te vallen, maar juist om ze te steunen in het goede werk dat ze doen, roepen we de overheid op om fiscale faciliteiten te bieden om die functie te blijven vervullen, fondsen te openen om onderzoekswerk en bijzondere producties te kunnen blijven realiseren.
Dus pleit de NVJ voor een blijvend laag btw-tarief voor journalistiek werk, een landelijk fonds om regionale en lokale journalistiek mogelijk te (blijven) maken en lokale stimulansen, zoals in Leiden en de provincie Groningen om de journalistiek te ondersteunen. En lezers en kijkers, die beseffen, dat goede journalistiek geen gegeven is, maar waarde vertegenwoordigt, waarvoor betaald moet worden.
Want als we niet durven te benoemen dat journalistiek in veel dorpen en steden langzaam aan het verdwijnen is, zal publiek en politiek ook niet geneigd zijn iets voor de sector te willen betekenen.
Thomas Bruning
Algemeen Secretaris NVJ