Ziek rijk

Werkgevers zijn de afgelopen jaren massaal weggevlucht van de arbeid in loondienst. Zzp-­constructies, payroll, ­contracting, niets flexibels is de werkgever vreemd. Wat is er zo erg aan de trouwe werknemer in loondienst? Dat je er nooit vanaf komt is natuurlijk onzin. Het ontslagrecht biedt genoeg mogelijkheden een werknemer te ontslaan bij disfunctioneren, onwerkbare verhoudingen of slechte bedrijfseconomische resultaten bijvoorbeeld. Ja, het ontslag kost wat, maar ook dat is sinds de WWZ van 2015 geen gouden handdruk meer. Daartegenover staan trouw, ervaring en kennis van de werknemer die wat langer blijft.

Wat voor werkgevers wel een héél zure appel is, is de loondoorbetaling bij ziekte. Twee jaar maar liefst moet het loon worden doorbetaald. Daarmee loopt Nederland internationaal behoorlijk voorop. Zwitserland komt het dichtst in de buurt met negen maanden. Tja en die langdurige loonbetaling is, omdat de werkgever ook al kosten maakt voor re-integratie en vervanging, best een goede reden iemand maar niet in vaste dienst te nemen als je ook kan inhuren zonder verplichtingen bij ziekte. Als er dan ook nog bijkomt dat je als werkgever een ontslagvergoeding moet betalen als je de werknemer na twee jaar doorbetaalde ziekte (want dan mag dat) ontslaat, dan daagt toch wel enig begrip voor de werkgever die liever los/vast inhuurt. En dat heeft de wetgever ingezien. Sinds kort bestaat een regeling die werkgevers compenseert als ze hun werknemers bij ontslag na twee jaar ziekte de wettelijk verplichte ontslagvergoeding betalen. Vanaf 1 april 2020 kunnen werkgevers deze compensatie, zo nodig met terugwerkende kracht tot juli 2015, aanvragen. Werkgevers zijn echter nog steeds kopschuw: eerst zien dan geloven. Liever houden ze de werknemer na twee jaar ziekte in dienst. Het zogenaamde slapende dienstverband. Dat kost niks want de verplichting het loon door te betalen stopt toch na twee jaar.

De werkgever die in een interview in NRC meldde dat hij niet tot ontslag overging omdat veel werknemers “betrokken willen blijven bij hun bedrijf”, heeft boter op zijn hoofd en houdt het geld gewoon liever in de zak. En als werknemer kon je je werkgever nu eenmaal niet dwingen je te ontslaan. Maar daar denkt de rechter inmiddels anders over. In een recente uitspraak werd een werkgever door de rechter gedwongen een (terminaal) zieke werknemer te ontslaan en dus de transitievergoeding te betalen. De rechter vond dat de werkgever in het licht van de inmiddels bestaande compensatieregeling geen goede reden had de werknemer in dienst te houden. En dat lijkt een logische uitspraak. Nu nog iets verzinnen op die eindeloze loonbetalingsverplichting bij ziekte. Wie weet worden mensen dan wel weer gewoon in vaste dienst genomen.