Vragen staat vrij

Ook na de laatste persconferentie is er nog geen sprake van 3G, 2G of nog iets anders op de werkvloer. Thuisblijven, dat wel. En dus kan de werkgever zijn werknemers nog steeds alleen maar vragen of zij gevaccineerd zijn. De werknemer mag dan zijn kaken op elkaar houden of gewoon nee zeggen. En dan is de werkgever uitgepraat. Hij mag de informatie: ja, nee of blanco niet registreren.

Foto: Ramon van Flymen

Anderzijds heeft de werkgever tegenover al zijn werknemers de plicht te zorgen voor een veilige werkomgeving. Dat betekent niet alleen dat liften en trappen veilig moeten zijn, maar ook dat werknemers gevrijwaard blijven van de risico’s veroorzaakt door ongevaccineerde collega’s. Als een werkgever weet dat een personeelslid niet gevaccineerd is, of daarover geen mededelingen wil doen, dan kan de werkgever (vanuit zijn verantwoordelijkheid als goed werkgever) kiezen voor maatregelen. Dat kan bijvoorbeeld een aangepast rooster zijn, de verplichting thuis te werken of de verplichting gebruik te maken van beschermingsmiddelen. En alle werknemers kunnen natuurlijk - gevaccineerd of niet - vragen om thuis te mogen werken. En ofschoon eerder op deze plek al eens is vastgesteld dat een recht op thuiswerken niet bestaat, blijkt de rechter toch wel steeds meer situaties te erkennen waarbij thuiswerken kan worden afgedwongen. Daarbij speelt (naast een dringend advies van Rutte) vast ook het wetsvoorstel een rol dat een recht op thuiswerken mogelijk moet maken. Niet absoluut, maar de werkgever kan een dergelijk verzoek dan slechts afwijzen als dat zou strijden met zwaarwichtige bedrijfsbelangen.

Het is nog maar een voorstel en het wachten is ook hierbij op een nieuw kabinet, maar het voorstel geeft wel een richting aan waar de rechter op lijkt voor te sorteren. Stel dat de werkgever ervoor zou kiezen de ongevaccineerde te verplichten een beschermingsmiddel, zeg maar mondkapje te dragen. Ook daar heeft de rechter zich al eens over gebogen. Op een vorig hoogtepunt van de pandemie vond een werkgever dat zijn werknemers als zij door het gebouw liepen een mondkapje moesten dragen. Een officemanager weigerde dat. Ze beriep zich op medische redenen, die ze verder niet onderbouwde. Er ontstaan stevige woordenwisselingen tussen werkgever en werknemer maar ook tussen werknemer en haar collega’s. Dat loopt hoog op: de werkneemster schrijft: “Ik vergeet het nooit.. de dag dat ik GEDWONGEN werd mijn gezicht te bedekken, tegen mijn wil (&grondrecht), door notabene een man’. Als de genderkaart getrokken wordt gaat het meestal fout. Zo ook nu. De werkgever vraagt ontbinding van de arbeidsovereenkomst. De rechter ziet ook wel dat het niet meer goed komt en ontbindt de arbeidsovereenkomst wegens verstoorde verhoudingen. Vragen staat vrij, niet antwoorden ook, maar vrijblijvend is het allemaal niet.