Vieze plaatjes

Begin 2018 meldden diverse kranten dat de Nederlandse rechter wel erg mild oordeelde over seksuele intimidatie op de werkvloer. Werknemers kwamen met serieus wangedrag weg, omdat er bijvoorbeeld geen geschreven gedragscode in het bedrijf bestond. Rechters trokken zich dat aan en uit een recent rechtspraakonderzoek blijkt dat #MeToo voor een kentering heeft gezorgd. Dat is goed nieuws, want seksuele intimidatie kan leiden tot levenslange littekens.

Toch blijft gezond verstand geboden zo blijkt eveneens uit recente rechtspraak. Twee voorbeelden van uitspraken waar je toch je vraagtekens bij kunt zetten. De eerste betrof een ontslag op staande voet van een werknemer die zijn collega, tevens vriendin, vieze plaatjes had toegestuurd. Eén daarvan was van hemzelf ‘in volle glorie’ en verzonden vanaf een bedrijfs-wc. Een half jaar (!) na die verzending meldt de vriendin (het zal inmiddels wel een ex zijn) de ontvangst van het filmpje bij de werkgever. Die grijpt onmiddellijk in en ontslaat de jongeman op staande voet. Het verweer van de man dat hij op zijn beurt ook geregeld pikante filmpjes van zijn vriendin/collega ontving en dat zij samen regelmatig  (in mijn woorden) ‘het hele erge’ hadden gedaan, vindt de rechter niet doorslaggevend. Wel kan daardoor niet van seksuele intimidatie worden gesproken. Maar het ontslag op staande voet wordt desondanks bevestigd omdat de rechtbank het onacceptabel vindt dat de werknemer onder werktijd een dergelijk filmpje maakte.  Ik had me ook een stevige waarschuwing kunnen voorstellen.

Met een stevige waarschuwing komt wèl de werknemer weg die tijdens een bedrijfsborrel in aangeschoten toestand  twee ondergeschikte vrouwelijke collega’s had betast. Althans, hij dacht dat het bij de waarschuwing zou blijven. Hij heeft openlijk spijt betuigd en de relatie met de medewerkers èn de werkgever hersteld, onder leiding van een mediator. Over tot de orde van de dag. Korte tijd later plaatst de werknemer op zijn Facebookpagina een blog over het overlijden van de laatst overgebleven betrokkene van een wereldberoemde foto, genomen op 14 augustus 1945 door Alfred Eisenstaedt. Op die foto kust een Amerikaanse matroos (ongevraagd?) een tandartsassistente op Times Square na de Japanse capitulatie. Een historische foto en zeker geen ‘vies plaatje’. De twee eerder door de werknemer betaste medewerkers zien hierin echter een verwijzing naar de eerdere ongewenste betasting en dienen een klacht in.  De werkgever, een Omroeporganisatie, besluit alsnog tot ontslag wegens verwijtbaar handelen of anders wegens verstoorde verhoudingen. De kantonrechter vindt het gedrag weliswaar niet zo verwijtbaar dat om die reden de arbeidsovereenkomst moet worden ontbonden, maar beëindigt vervolgens wel wegens verstoorde verhoudingen. Exit de eindredacteur met 30 dienstjaren. En dan kan je je toch wel afvragen wie in deze kwestie het echte MeToo-slachtoffer is.