Ik geloof er niets van

Beginbod is eindbod. Ik zit al bijna tien jaar als NVJ-lid aan de onderhandelingstafel van de cao Uitgeverijbedrijf, maar dit had ik nog nooit gehoord. De werkgevers wilden eerst niet eens een bod doen, maar gedwongen door de bonden moesten ze toch iets zeggen: tweejarige cao. 6% in het eerste jaar en 3% in het tweede. Column van Rob Cox, lid onderhandelingsdelegatie cao Uitgeverijbedrijf.

(foto: Ingrid de Groot)

Dat is nogal ver verwijderd van de NVJ-eis: 15% voor één jaar. De afstand tussen 6 en 15% is zo groot dat je elkaar nog niet eens kunt zien aan de andere kant van de onderhandelingstafel. Maar goed, onderhandelen is een proces, dus vroegen de bonden aan de werkgevers om een beetje op te schuiven, want serieus, vrijwel elke recent afgesloten cao kent een loonstijging van twee cijfers voor de komma.

‘Inflatie viel wel mee’

Maar de uitgevers trekken alles uit de kast: promoties, uitgekeerde bonussen, de jaarlijkse loonstap wanneer je nog niet aan de top van je schaal zit, belastingvoordelen van de overheid, energiesteun. Dat heeft er allemaal voor gezorgd dat de inflatie voor het personeel wel meeviel, vinden ze. De door  het CBS berekende inflatie van 17% is volgens de werkgevers niet bepalend voor de cao-stijging.

Gek hoor. Bij de rest van de cao-onderhandelingen in het land is de inflatie wél de maatstaf. Tijdens een vorige onderhandelingsronde kwamen de uitgevers zelf met een grafiek waarin te zien zou zijn dat de cao-stijgingen in lijn liepen met de inflatie. Nu doet dat er blijkbaar niet meer toe.

Grote uitgevers draaien als een tierelier

Kijk, als het nu slecht zou gaan in de sector, dan zouden de uitgevers nog een punt hebben. Maar de grote uitgevers draaien als een tierelier en delen dividend uit aan de aandeelhouders alsof het Kerstmis is. En ook dit jaar lopen de grote uitgevers alweer miljoenen vóór op de begroting.

Maar voor de mensen die de producten maken, is er geen geld om de inflatie bij te houden. Vooral de leden van de NVJ verdienen toch genoeg, zeiden de werkgevers met iets diplomatiekere woorden. Die kunnen die inflatie wel dragen.

Werkgevers hebben geen mandaat

Terug naar dat beginbod. Dat moest dus hoger van de bonden. Maar dat mochten ze niet, zeiden de werkgevers. Hadden ze van hun achterban geen mandaat voor. Na wat knutselen kwamen ze nog met een bod van 2% plus 160 euro structureel. Iets beter voor de laagst betaalden. De NVJ wil best wat extra’s voor de laagste lonen in de sector, maar voor de hogere schalen is dat niet eens genoeg om de inflatie van 2024 te dekken, laat staan de 10% achterstand van de voorbije twee jaar in te lopen.

Tijd voor een eerlijke cao-verhoging

Ik geloof er niks van dat hun openingsbod ook hun eindbod is. Geen enkele onderhandelaar gaat zo onderhandelingen in. Er is nog een hoop ruimte die ze nog niet weg willen geven. Ik vermoed dat de uitgevers de bonden zó willen ontmoedigen om uiteindelijk een hoger, doch ondermaats bod aan te bieden.

Maar wij werken ook allemaal in de sector en weten hoe het er financieel voorstaat. 2023 wordt voor de meeste uitgevers weer een topjaar. Tijd om het personeel te laten merken dat het gewaardeerd wordt. Tijd voor een eerlijke cao-verhoging.

Rob Cox, lid NVJ-onderhandelingsdelegatie cao Uitgeverijbedrijf, onderzoeksjournalist De Limburger en lid OR Mediahuis Limburg

Bekijk ook de themapagina Cao-onderhandeling Uitgeverijbedrijf voor het laatste nieuws en achtergrondinformatie.