Grenzen

Foto: Dingena Mol

Achteraf werd het Jutka kwalijk genomen dat ze haar mond had gehouden en deze scoop had laten lopen. Immers: Hoewel het een geheime, informele ontmoeting was, en ze door haar vader was uitgenodigd, had zij hier toch over moeten publiceren, zo was het verwijt. Nieuws is nu eenmaal nieuws, en als journalist heb je nu eenmaal niets te maken met je familie. En een journalist heeft sowieso geen vrienden.

Ik vind dat een nogal ouderwetse stelling. De journalist wordt zo afgeschilderd als de eeuwige Einzelgänger die alleen maar voor zijn of haar verhaal gaat. Ik denk vaak zelf: tot welk punt kun je gaan als journalist? Welk offer ben je bereid te brengen? Dat is natuurlijk voor iedereen persoonlijk. Het is geen gebod dat je oplegt.

Ik zeg eerlijk: ik ben best bereid heel ver te gaan, maar als een verhaal te grote negatieve gevolgen heeft voor mijn privéleven en de mensen van wie ik houd, dan zitten daar wel grenzen aan. Ben je bereid een vriendschap te offeren voor een verhaal? Eerlijk gezegd niet. Maakt me dat een slecht journalist?

Het is in mijn ogen een afweging die iedereen voor zichzelf moet maken. Dat geldt ook voor het geval een verhaal te gevaarlijk wordt. En alle keuzes zijn daarbij goed. Daarom heb ik des te groter respect voor mensen als John van den Heuvel en Mick van Wely die al jaren zwaar beveiligd worden en geen enkele bewegingsruimte hebben, juist omdat zij er wél voor kiezen verhalen te maken die een groot persoonlijk offer vragen. Ook voor hun gezinnen heeft dit enorme impact. Zij verdienen alle steun en respect.