Het (foto)moment van Wilbert Bijzitter

RUINERWOLD - Leden van de rechtbank bezoeken de afgesloten ruimtes in de boerderij in Ruinerwold waar Gerrit Jan van D. met vijf jongeren werd aangetroffen. Het Openbaar Ministerie wil Van D. langer vasthouden, hier moet de rechtbank nog een besluit over nemen.

Wie?

Wilbert Bijzitter (55) zelfstandig fotojournalist. “Mijn grote vrees is dat ik niet de juiste apparatuur bij me heb, ergens snel naar toe gestuurd wordt en op de locatie er achter kom dat je net die lange lens nodig hebt die je thuis hebt gelaten”. Alleen daarom heb ik altijd de kofferbak vol. Standaard alles bij me.

Wat?

Zo ook die dinsdag 15 oktober 2019, een van de laatste warme dagen van het jaar. Er stond één klusje in de agenda: met Stentor-verslaggever Casper even op pad naar een stikstof-meetstation, ergens in de buurt van Sint Jansklooster. Ik was er nog niet of de redactie Zwolle belt: 'Kun je nu naar Balkbrug komen? Er is brand geweest, maar vanaf de grond kunnen we niets zien. Jij misschien met de drone des te meer!' Direct daar stuur ik de beelden door. De online redactie wacht. Wat een verschil met ruim dertig jaar geleden toen ik als zeventienjarig jongetje begon in dit vak. Toen moest je altijd hard terugrijden naar de redactie. De doka in. Even bellen met de beeldredactrice om de 'soep' (ontwikkelaar) al even extra warm te zetten. De film ontwikkelen en afdrukken. Of in het buitenland vanaf je hotelkamer met de fotozender het beeld analoog doorsturen. De foto- en videobeelden uit Balkbrug zijn nog niet door of de telefoon gaat weer. Verslaggever Cor met de vraag of ik nog even langs Hasselt kan rijden. Natuurlijk kan dat. Nog voordat ik daar ben, begint de telefoon te rammelen om niet meer op te houden die dag. Het ANP, De Telegraaf en de redactie van De Stentor melden zich. Alles laten vallen en nu naar Ruinerwold, is de boodschap.

De rest van de dag stuur ik de gemaakte dronebeelden van de horror-boerderij naar nagenoeg elk televisiestation en elke krant in de wereld. Van China tot de Verenigde Staten, van Oostenrijk tot Korea. Ondertussen maak ik nog een paar stand-upjes met verslaggevers.

Dit zijn de dagen dat ik gruwelijk blij ben met alles voor elkaar te hebben. Ik mag de drone vaak gebruiken, daar waar (buitenlandse) collega's aan de grond gehouden worden. De auto is voorzien van een wifi router met externe antenne waardoor ik zelfs in dit buitengebied met fatsoenlijke snelheid kan uploaden. De automotor draait de hele dag stationair om alle accu's van de drone op te laden. Gelukkig altijd laders in de auto. Laptop, statieven, microfoons met verschillende plopkappen.

Dit moment is een paar dagen later.

De overheid heeft geprobeerd om een no-fly zone in te stellen boven de horror-boerderij. Één dag lukt dat, maar dan steekt de NVJ daar een stokje voor. Een dergelijk middel kan niet alleen gebruikt worden om pers te weren. Als de rechtbank dan ook zelf een kijkje wil nemen bij de boerderij hangt mijn drone permanent in de lucht. Lastig plannen, binnen een paar seconden stappen ze de boerderij binnen en voor mij volgen dan spannende momenten: wanneer komen ze weer naar buiten? Ik had natuurlijk kunnen vragen om even een belletje te doen. 'We komen er nu weer aan hoor!' Maar ik heb het niet eens gevraagd. Weet het antwoord al. Dus is het permanent de drone bij de achterdeur in de lucht houden. Na 25 minuten snel terug vliegen, landen, accu wisselen, bijna broek vol (als ze net nu maar niet ...) en weer de lucht in. Het spelletje herhaalt zich zo twee keer. Ingespannen turen naar het schermpje. Zie ik al wat beweging bij de achterdeur? Net als de derde accu bijna leeg is, zwaait de deur open. Amper twee minuten lopen ze door de moestuin. Vanaf de grond niet zichtbaar maar de drone ziet vanaf dertig meter hoogte alles. Snel stukje video, paar fotootjes, weer even video, dan weer ..... en weg zijn de edelachtbare dames en heren.

Die avond heeft nagenoeg elk journaal in de hele wereld en bijna elke krant de beelden uit dat kleine droontje. Gelukkig had ik die dag alles bij me...

Voor de artikelreeks ‘Het moment van…’ op de NVF-website en de -nieuwsbrief is de redactie altijd op zoek naar collega’s die zich dat ene moment levendig kunnen herinneren. En die er ook het beeld bij hebben. Letterlijk dan.

Wil je meedoen? Mail dan even naar NVJ-sectie-NVF@nvj.nl