Dirty dancing

Er is kennelijk iets met dansen en corona: Engel, de salsa-leraar (maar volgens zijn eigen twitteraccount ook scientist én human rights activist) kennen we nu wel, maar er is meer coronanieuws rond dansen.

Vlak na de zomer kondigde een Utrechtse dansschoolhouder aan alleen gevaccineerden te willen toelaten in de les en recent kwam een professioneel danser in het nieuws die een wekelijkse zelftest weigerde en daardoor werd geschorst zonder betaling van loon. De danser vorderde toelating tot het werk en loondoorbetaling. Hij meende dat door de testeis zijn grondrechten inzake privacy en lichamelijke integriteit werden geschonden. Het dansgezelschap meende dat de schorsing na de weigering van een test door de beugel kon, gezien de verplichting een veilige werkomgeving te scheppen. Dansen vereist namelijk nogal wat fysiek contact. De rechter is het met de werkgever eens en vindt dat het scheppen van een veilige werkomgeving zwaarder weegt dan het bezwaar tegen testen.

Testen is in het arbeidsrecht geen nieuw fenomeen. De rechter heeft in verband met testen al vaker de afweging tussen veiligheid en grondrechten moeten maken. Testen op drugsgebruik (al of niet privé) dat invloed heeft of kan hebben op gedrag op de werkvloer was al vaker onderwerp van een juridische toets. Dat begon met een medewerker van een chique hotel met een streng antidrugsbeleid, waar de werknemer mee had ingestemd. Het na een test geconstateerde cocaïnegebruik leidde tot ontslag, ondanks het tegen de test gerichte privacy-verweer. Daarna volgde nog het na een drugstest gegeven ontslag aan een brandweerman en het ontslag van een operator in een fabriek waar met chemicaliën werd gewerkt. De rechter liet in al deze situaties het veiligheidsbelang prevaleren boven de lichamelijke integriteit. Daar valt in deze functies veel voor te zeggen. Aan werken met gevaarlijke stoffen, of een brand blussen terwijl je onder invloed bent van een of ander, lijken zeker veiligheidsrisco’s te kleven. En dat geldt ook voor het ongevaccineerd en ongetest tijdens een pas de deux in het gezicht ademen van een danspartner. In de journalistiek zijn de veiligheidsrisico’s beperkt en doorgaans ook het fysieke contact. Of de rechter ook in de mediawereld met een testeis akkoord zal gaan valt dus te betwijfelen.

Dat ook werkgevers soms paniekvoetbal spelen, blijkt overigens uit de schorsing van een werknemer die de verplichte quarantaine na verblijf in een oranje gebied in eerste instantie niet had nageleefd. Die schorsing veegde de rechter onlangs van tafel. De man werkte al 28 jaar bij Compaxo Fijne Vleeswaren, was niet op de hoogte van de regels en sprak gebrekkig Nederlands. Hij mocht aan het werk blijven. De danser zal op zoek moeten naar andere danspartners. Ik weet er nog wel een.