Inleveren werktijd serieus risico

Bij de redacties van het Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant leveren 127 redacteuren uren in, waarmee 19 volledige banen worden gered. Oorspronkelijk zouden er 30 voltijdbanen verdwijnen bij het dagbladgedeelte. Beide kranten van NDC moeten reorganiseren, vanwege een af te lossen lening van 15 miljoen euro aan ING in 2016.

Salaris

Aanvankelijk wilde de directie dat de medewerkers 5 procent van hun salaris zouden inleveren om het aantal ontslagen te beperken. Annabel de Winter: ‘Dat zou betekenen dat werknemers genoegen moesten nemen met een salaris onder het cao-niveau. Los van het feit dat we hier fel op tegen zijn, was het voor NDC onmogelijk om daarmee een bezuinigingsdoelstelling te halen. Mensen kunnen op elk gewenst moment een dergelijke vrijwillige beslissing ook weer intrekken en met terugwerkende kracht het salaris waar ze recht op hebben terugvorderen van de werkgever. De werkgever moet dit helemaal niet willen.’

Uren

Vervolgens kwam het plan om uren in te leveren. Als 80 procent van de onder de cao vallende dagbladjournalisten van het Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant 2 uur per week zouden inleveren, kon worden voorkomen dat 19 verslaggevers boventallig zouden worden. Dit plan wordt gesteund door de redactieraden en redactiecommissies vanuit de gedachte dat hierdoor de kwaliteit minder zwaar te lijden zou hebben dan het schrappen van 30 banen. 

Daarnaast heeft de werkgever eenzijdig bepaald dat de 13de maand niet wordt uitbetaald in 2015 en 2016.

Serieus risico

De NVJ vindt hoe dan ook de maatregelen bij NDC een ongelukkige manier van oplossen. Er is een serieus risico. Zo zijn er geen garanties voor de toekomst afgesproken. ‘Bij een volgende mogelijke reorganisatie kunnen mensen die nu tijd inleveren, financieel extra de klos zijn’, aldus De Winter. ‘Uiteindelijk is dit een keuze van de redacties zelf, maar maar als je daar al mee akkoord gaat, dan moet daar iets tegenover staan. Bijvoorbeeld meer zeggenschap over de bedrijfsvoering binnen het bedrijf. Want er vindt bezuiniging op bezuiniging plaats en steeds weer zijn de redacties de dupe. Er moet nu beter toezicht komen op de directie. Ik heb voorgesteld om na te denken over een commissaris die toezicht houdt en die wordt benoemd door het personeel. Ook vind ik dat je tegenover het niet uitbetalen van de 13de maand mag stellen dat je dit omzet in aandelen voor het personeel, zodat men op zekere hoogte op dat vlak meer zeggenschap krijgt.’