Zelfstandige zonder personeel, dagloner, flexwerker, schijnzelfstandige, payroller, VAR-houder, o nee, modelcontractant, zelfstandige professional, freelancer, ondernemer, tijdelijk contractant, zzp’er…zie jij door de bomen het bos nog? Ons verouderde arbeidsstelsel gaat voorlopig niet op de schop, daarvoor zijn de belangen van de verschillende spelers te groot en te tegenstrijdig. Dus blijft het modderen met een nieuwe regeling hier en een wet DBA daar.
Ook in de media is verwarring troef. Opdrachtgevers zien hun freelancers niet als ondernemers. Ze leggen eenzijdig iedereen dezelfde voorwaarden en tarieven op en stellen die collectief bij. Het lijkt bijna een dienstverband, maar dan zonder de zekerheid van werk. Onderscheid naar kennis en kunde wordt amper gemaakt. En van een vrije marktwerking kun je door het beperkte aantal spelers nauwelijks spreken.
Het zou allemaal moeten draaien om ‘werkenden’, ongeacht hoe flex ze dat doen. Faciliteer als overheid professionele begeleiding en financiële regelingen. Naar keus inzetbaar, toegespitst op de individuele situatie. Geen keurslijven, want flexibiliteit is het sleutelwoord, ook voor de werkgever. Die zorgt voor ontplooiingskansen, een prettige sfeer en gelijke beloning voor gelijk werk.
Organisaties die flexwerkers uitdagen, ontwikkelen en als vanzelfsprekend opnemen in hun bedrijfscultuur zijn innovatiever dan werkgevers die dat niet doen. Dat bleek uit een onderzoek van TNO en CBS vorig jaar. En wanneer je medewerkers stimuleert, zouden ze creatiever en gemotiveerder zijn. Klinkt logisch.
Flexibele professionals willen op een ondernemende manier hun vak uitoefenen en samenwerken in hechte netwerken. Met fijne collega’s en opdrachtgevers, voor een korte of langere periode. Vrijheid en flexibiliteit, ideaal ook voor organisaties die nog veel plezier kunnen beleven aan deze productieve en gemotiveerde werkenden. Als ze ervoor willen betalen.