Foto: Selma van der Bijl / Met haar serie “Geluk(t)”, over herenigingen van vluchtelingen, won ze de Paul Peters Fotoprijs (onderdeel van de Zilveren Camera) over sociaal geëngageerde fotografie / Gefotografeerd met een Canon 5D Mark III en een 24-70 mm objectief.
"Mouataz Nasri wordt op Schiphol herenigd met zijn vrouw en kinderen uit Syrië."
"Het waren vaak hartverscheurende momenten, waarbij ik me op de achtergrond hield en bezig was met de foto"
De opdracht
“De foto maakt deel uit van mijn afstudeerproject voor de Fotoacademie Amsterdam. Ik wilde een positieve en hoopgevende serie maken over vluchtelingen, voorbij de nummers en statistieken. Daarom wilde ik herenigingen vastleggen van gezinsleden die elkaar heel lang niet hebben gezien. De families komen uit Syrië, Eritrea, Irak en Jemen.”
De productie
“Via VluchtelingenWerk Nederland heb ik een oproep gedaan; families konden zich vrijwillig aanmelden. VluchtelingenWerk regelde de toestemming voor de fotografie op Schiphol. In de aankomsthal stonden we vaak uren te wachten. Mouataz Nasri ijsbeerde van de ene hal naar de andere, het was zenuwslopend. Het waren vaak hartverscheurende momenten, waarbij ik me op de achtergrond hield en bezig was met de foto, gefocust om het juiste moment vast te leggen waarin alles samenvalt. Het zijn hele intieme ontmoetingen van ontlading, blijdschap en emotie. Na de hereniging was er tijd om de familie te ontmoeten. Met de hele serie ben ik tot mijn afstuderen een klein jaar bezig geweest, zo’n twaalf uur per hereniging. Inmiddels heb ik zestien herenigingen gefotografeerd en ik ga er nog mee door. Ook om gezinnen verder te volgen.”
De impact
“Ik kreeg een reactie van twee gevluchte kinderen uit Syrië die me vertelden dat ze me in geen honderd jaar konden bedanken. Ze hadden niets meer en dit waren de eerste foto’s van hun nieuwe samenzijn als familie. Van zo’n reactie ben ik stil. Van tevoren wist ik natuurlijk niet dat ik hiermee de Paul Peters Fotoprijs zou winnen. De serie en vervolgens het winnen van de prijs heeft me veel gebracht. De foto’s hebben in het museum gehangen, er waren publicaties in Het Parool, de Tribune (SP), VluchtelingenWerk Magazine, SHUTR.photo, De Gooi- en Eemlander en Hollandse Beelden.”
De vergoeding
“Voor de publicatie in Het Parool ontving ik een standaardvergoeding. Dat was nog vóór het winnen van de Paul Peters Fotoprijs. Daarna volgden andere publicaties, deels betaald.”
De fotojournalistiek
“Inmiddels ben ik afgestudeerd en aan het werk. Werken voor kranten is leuk, maar het is wel een beetje take it or leave it, de tarieven staan enorm onder druk. Om geld te verdienen, doe ik ook commerciële opdrachten. Bruiloften bijvoorbeeld. Ik heb geluk met de fotoprijs. Naast het gewonnen prijzengeld is er budget voor een opdracht, waarschijnlijk een sociaal geëngageerd project. Het is ook wel een kant die ik op wil, werken voor ngo’s bijvoorbeeld, of werken aan langlopende projecten.”