Foto: Freek van den Bergh / De Turkijerel in beeld was genomineerd voor de Zilveren Camera 2017, categorie nieuws nationaal serie. / Gefotografeerd met een CANON 5D MRK IV 70- 200mm ISO 6400 1/40e
"Beveiligers van de Turkse minister Betül Sayan Kaya worden gefouilleerd door de Dienst Speciale Interventie vlakbij het Turkse consulaat in Rotterdam."
"Bovenop het nieuws zitten, er is niets wat daarbij in de buurt komt"
De opdracht
“Ik zag de rel op het nieuws en heb de Volkskrant gebeld. Samen met collega David van Dam ben ik op pad gegaan. Eerst hebben we gepost bij het huis van de consul, daarna reden we naar Rotterdam waar de minister zou zijn, vervolgens naar het Turkse consulaat, omdat de kans groot was dat ze daar zou verschijnen. Via de buren van een vriend konden we op het dak van een appartementencomplex en daar hebben we gewacht. Op het moment van deze foto koos de delegatie eieren voor haar geld. Heel fijn dat de lampen van die auto brandden. Het zorgt ervoor dat de hele scene mooi wordt uitgelicht.”
De productie
“We hebben meer dan twaalf uur aan de serie gewerkt; tot na middernacht stonden we op dat dak. Daar komt dan ook die ene journalistieke regel om de hoek kijken: altijd eten wanneer je kan! We hebben de hele dag op een Snickers geleefd.”
De impact
“Alles, de fotografie en de journalistiek, paste precies in elkaar. De foto maakte veel los, dat is natuurlijk tof.”
De vergoeding
“Van de Volkskrant heb ik het dagtarief gekregen. Met de vele plaatsingen in andere media heeft de foto me denk ik wel tussen de 1.000 en 1.500 euro opgeleverd. Dat is veel meer dan een gewone plaatsing en opname in de beeldbanken.”
De fotojournalistiek
“De journalistiek is geen vetpot, maar de krant denkt met me mee, zodat het ook aantrekkelijk blijft. Om mijn boterham te kunnen beleggen werk ik ook voor het bedrijfsleven en goede doelen. Ik vind het belangrijk dat ik mijn financiën op orde heb; dat ik de middelen heb om apparatuur te kunnen vervangen als dat nodig is. Fotojournalistiek is geen lonend verdienmodel, terwijl dit wel het allermooiste werk is. Elke keer als ik weer in de krant sta, vind ik dat superbijzonder. Bovenop het nieuws zitten, er is niets wat daarbij in de buurt komt. De andere kant van het verhaal is dat het ook stressvol werk is. Je hebt altijd deadlines, je moet altijd gefocust zijn en altijd bereikbaar zijn. Het dilemma is dat ik dit waanzinnig mooi werk vind, maar dat het zo langzamerhand wel heel erg goedkoop wordt. Redacties hebben een hechte band met fotografen. Hoewel ze niet genoeg invloed hebben, voel ik me wel gesteund.”