Waarom print een blijvertje is

Het is niet één specifiek interessegebied dat het moet ontgelden. Van tienertijdschrift tot cultuurmagazine, er sneuvelden printtitels over de volle breedte van de markt. Gelukkig werden er ook nieuwe bladen gelanceerd, met blijvende nieuwkomers als Vogue en Harper's Bazaar. Daarentegen verdwenen Fab, De Liefde en Park (de Nederlandse tegenhanger van Vanity Fair) in een even rap tempo als dat ze geïntroduceerd werden.

We vragen ons af waar al die opheffingen toch vandaan komen. Dat is een inkoppertje: een deel van de tijdschriftfunctie is overgenomen door het enorme informatieaanbod op internet en bijbehorende social media. Maar er komt ook concurrentie uit andere hoek. (Kleding)merken geven tegenwoordig hun eigen bladen uit, krantenbijlagen hebben zich ontwikkeld tot volwaardige magazines en Nederland telt - verhoudingsgewijs - veel tijdschriften, die ook nog eens vaak in dezelfde doelgroepsvijver vissen. Logisch dat niet iedereen dan overleeft.

De titels die overeind blijven verstevigen hun bestaansrecht door zichzelf uit te bouwen op andere terreinen. Dat doen ze met lezersevents (National Glamour Day), producten (de foodlijn van delicious.), tv-programma’s (‘Weer verliefd op je huis’ van vtwonen op SBS6) en natuurlijk websites (succesvolste voorbeeld: lindanieuws.nl). Toch blijft het lastig om online ook commercieel gezien tot een succes te maken. Lezers zijn daar in mindere mate bereid om voor content te betalen. Komt het daardoor dat online merken voorzichtig naar papier kijken? Bloggers brengen tegenwoordig en masse eigen boeken uit en platformen als Smulweb.nl en Losseveter.nl hebben nu ook hun eigen tijdschriften. Oftewel: print verkent online en online innoveert met print. Beiden bouwen zich uit, maar dan in een andere richting. We kijken elkaar aan en concluderen: print is een blijvertje. Sommige dingen veranderen dus nooit. Alhoewel... deze column is voorlopig alleen online te lezen.