Op donderdag 1 december komen vertegenwoordigers van alle krantenredacties in Amersfoort bijeen om te praten over vervolgstappen na de mislukte onderhandelingen over een nieuwe CAO Dagblad. Het voeren van acties wordt niet uitgesloten. De bijeenkomst wordt uitgerekend op de dag gehouden dat de NVJ een conferentie organiseert over journalistiek vakmanschap en de toekomst van het vak. De dagbladleden hebben inmiddels een toelichting over de mislukte onderhandelingen ontvangen.
Op vrijdag 25 november zijn CAO-partijen er niet in geslaagd overeenstemming te bereiken over een nieuwe CAO voor Dagbladjournalisten.
De kernelementen:
1. Werkgevers willen af van de pensioenregelingen of tenminste de rekening neerleggen bij de werknemers.
2. Werkgevers willen de ouderendagen herverdelen over de gehele redactie, maar niet voor ze eerst tenminste 0,5% van de loonsom hebben afgeroomd.
3. Werkgevers willen af van de auteursrechtvergoeding van 0,5%.
Staat tegenover: een loonsverhoging van 1% per 1 juli 2011 en een loonsverhoging van 1 procent per 1 juli 2012. Dat is overigens op cashbasis ‘slechts’ 0,5% voor 2011 en 0,5% voor 2012. En dan willen ze de looptijd van de CAO over 30 maanden (=2,5 jaar) uitsmeren.
Gezien de stilstand in lonen van de afgelopen jaren en het inflatieniveau van dit moment, betekent dit ook voor de komende jaren een flinke achteruitgang in de koopkracht.
Blijft over?
Minder dan niets!
Uitleg bij 1:
De minimum pensioen CAO Dagblad is weliswaar verlopen maar blijft van kracht. De wet schrijft voor dat er maar 1 pensioenregeling aan al het personeel aangeboden mag worden. De CAO is onderdeel van de individuele arbeidsovereenkomst, dus zolang er op een redactie maar mensen rond blijven lopen die daar onder vallen, kan er niets veranderd worden.
De Minimum Pensioen CAO schrijft ondermeer voor waar een regeling tenminste aan moet voldoen ten aanzien van franchise, opbouwpercentage, premie en premieverdeling. Daar zegt de wet niets over. Dus als die Minimum Pensioen CAO buiten werking wordt gesteld en alleen teruggevallen wordt op de wet, heeft de werkgever vrij spel de regeling helemaal naar zijn hand te zetten en uit te kleden. Of kan bepaald worden dat de premielasten voortaan (grotendeels) voor rekening van de werknemer komen. Maar ook kan besloten worden een slechtere (beschikbare premie-)-regeling in te voeren. Dat wil zeggen dat de inleg vast ligt, maar de uitkomst ongewis. Ook kan de werkgever die een eigen ondernemingspensioenfonds heeft beslissen niet meer bij te storten, maar ook die rekening naar de werknemer te sturen. Al met al: de aanspraken uit het verleden staan door de financiële crisis onder druk, de werkgever gaat ook morrelen aan de toekomstige aanspraken.
Uitleg bij 2:
De NVJ heeft altijd aangegeven te willen praten over de Seniorendagen. In het kader van leeftijdsfasebewust personeelsbeleid en solidariteit tussen generaties zou de verdeling van die dagen uitgangspunt van een goede discussie kunnen zijn. Maar het is onderdeel van het arbeidsvoorwaardenpakket en dus zal het geheel ook verdeeld moeten worden.
We merken dat er zeer verschillend door de leden over de seniorendagen wordt gedacht. De NVJ wil daarom de discussie vooral eerst onder de leden voeren en hier ook de nodige tijd voor nemen. Ook moet er oog zijn voor het feit dat een vakantiedag voor een oudere werknemer een hogere waarde vertegenwoordigt dan die van een jongere. En wat de regeling ook is, de werknemer moet wel in de gelegenheid zijn de dagen in te zetten of te sparen. Dus vrij voor een opleiding die altijd al in ‘de baas zijn tijd’ werd gegeven is geen optie. Doel is uiteindelijk om op een kostenneutrale wijze tot een beter leeftijds- en personeelsbeleid te komen.