COLUMN: De eindstrijd om de Mediawet

Van der Meulen protesteerde tegen de benoeming van Dekkers partijgenoot Bruno Bruins tot voorzitter van de Raad van Toezicht van de NPO. Bruins was dan misschien wel door een extern werving- en selectiebureau uitgekozen en door een onafhankelijke commissie voorgedragen, toch wekte zijn benoeming volgens Van der Meulen de schijn van vriendjespolitiek. Noord-Korea en Berlusconi werden er nog net niet bij gehaald (dat is meer iets voor Jan Slagter van Omroep Max), maar de algemeen directeur van de VPRO zag wel een parallel met Polen, waar de nieuwe rechtse regering de publieke omroep aan de leiband probeert te leggen. Van der Meulen was benieuwd wat Brussel vond van het benoemingsbeleid van Sander Dekker.

De eindstrijd om de Mediawet van het kabinet-Rutte is begonnen. Vooral Omroep Max en de VPRO, bien étonnés de se trouver ensemble, voeren al een tijd lang een guerrillaoorlog tegen de plannen om de NPO meer zeggenschap te geven over de omroepverenigingen. De Tweede Kamer heeft de wet geaccepteerd, maar het is nog de vraag of dat ook geldt voor de Eerste Kamer waar VVD en PvdA niet over een meerderheid beschikken. In de Haagse wandelgangen ving ik zelf ook signalen op dat de senatoren zich nog niet gewonnen hebben gegeven. Is de Mediawet van Sander Dekker niet te centralistisch en te top-down van opzet?  Biedt de wet wel voldoende garanties voor de pluriforme meningsvorming? Moeten de omroepen niet meer ruimte krijgen voor amusementsprogramma’s dan Dekker hen gunt?

Al die onderwerpen komen terug in de schriftelijke vragen die de senatoren stelden. Wie het debat wil volgen, moet in elk geval letten op de bijdragen van Joop Atsma, als Tweede Kamerlid groot vriend van de omroepverenigingen en nu Eerste Kamerlid voor het CDA, Esther-Mirjam Sent van de PvdA die vindt dat amusement wel degelijk tot volksverheffing kan leiden en 50-Plusser Jan Nagel, in zijn VARA-tijd uitvinder van de zogenaamde sandwichformule (zware informatie moet je goed verpakken anders haakt de gewone man af). Als ik Sander Dekker was, zou ik nog niet gerust zijn op de goede afloop.

De NVJ biedt leden en/of bestuursleden van de NVJ een podium om hun visie op de journalistiek onder de aandacht te brengen of commentaar te leveren op actuele ontwikkelingen in de media. Zij doen dit op persoonlijke titel en vertolken niet noodzakelijkerwijs de standpunten van de vereniging.