Riders en writers

Van de zomer oordeelde een andere Amsterdamse rechter dat een bezorger van Deliveroo wèl een echte zelfstandige was. Die rechter hechtte toen een grote waarde aan het contract dat partijen hadden gesloten. In dat contract was tot vermoeiens toe opgenomen dat dit contract echt, nee heus, ècht geen arbeidscontract was. De rechter die onlangs tot een ander oordeel kwam keek ook naar de letter van het gesloten contract, maar ging daarnaast uitvoerig in op de manier waarop partijen uitvoering aan het contract hebben gegeven. En dat lijkt aldus de kantonrechter toch wel erg op een arbeidsovereenkomst.

De rechter vond van groot belang dat de bezorgers voorafgaand aan de opdrachtovereenkomst in loondienst van Deliveroo waren geweest. Het contract als zelfstandige was hun eigenlijk opgedrongen. Alleen na inschrijving KvK en aanvraag BTW-nummer kon de bezorger met Deliveroo contracteren. Over tarieven kon niet worden onderhandeld.  En opdrachten weigeren, was ook alleen maar een theoretische vrijheid, want te vaak weigeren leidt er toe dat het algoritme met de sympathieke naam ‘Frank’ geen bestellingen meer toewijst. Deliveroo bracht ook nog in dat het materiaal zèlf moet worden aangeschaft. Ook dat overtuigt de rechter niet, want iedereen heeft toch een fiets en een smartphone? En die koelbox kon trouwens wel (met korting) door Deliveroo worden geleverd. Alles overziend komt de rechter tot het oordeel dat er in de rechtsverhouding tussen partijen eigenlijk niet zò veel is veranderd dat niet langer sprake is van werken op basis van een arbeidsovereenkomst. Letterlijk: “De afhankelijkheid van Deliveroo acht de kantonrechter nog steeds zwaarder wegen dan de zelfstandigheid van de bezorger”.  

En nu de ‘writers’. Ook in de journalistieke sector zijn contracten met vaste medewerkers ingeruild voor freelance-overeenkomsten, soms ook met de eerder ontslagen journalist. En die journalist voelt zich veelal helemaal niet een zelfstandig ondernemer: hij moet zijn werk uitvoeren zoals de chef het wil, werken op locatie van de krant, met materiaal van de krant, heeft een e-mailadres van de krant, mag zich niet zomaar laten vervangen en wordt op basis van Algemene Voorwaarden te werk gesteld en betaald. Geen enkele onderhandelingsvrijheid dus. En daar is allemaal niet veel mis mee, maar dan is het in de visie van deze rechter wèl een arbeidsovereenkomst en geen echte opdrachtovereenkomst.  Laten we niet te vroeg juichen: Deliveroo gaat in beroep, maar er gloort wel iets.