Rupsje nooitgenoeg...

Kleine werkgevers zijn (begrijpelijk) minder gelukkig, want waar zij vroeger meestal kozen voor de UWV-route zonder vergoeding, moeten ook zij tegenwoordig een transitievergoeding betalen. Kort voor de zomer bleek echter dat de rechter veel vaker een ontslag tegenhoudt dan vóór de introductie van de WWZ. En dat vinden werkgevers heel vervelend. Hoe dat komt? Omdat de rechter streng moet toetsen of er een reële grond voor ontslag is. En natuurlijk moest dat vroeger ook, maar toen kon een wat rommelig dossier gecompenseerd worden met een hogere vergoeding. En dat ­smeermiddel is er niet meer. Klopt het dossier niet, dan is de rechter streng.

Werkgevers zuchten daaronder: het ontslagrecht zou toch niet alleen goedkoper, maar ook makkelijker worden? Tja, maar in de ogen van de rechter betekent dat gelukkig niet dat je als werkgever wegkomt met een rammelende ontslaggrond. Je kunt de rechter toch moeilijk kwalijk nemen dat hij zijn werk doet, tenslotte. Maar werkgevers vinden dat lastig en het gevolg daarvan is weer dat er ter voorkoming van een gang naar de rechter toch maar ‘geschikt’ wordt. En dan moet er wel iets meer betaald worden dan de transitievergoeding, want anders gaat de werknemer toch liever langs de rechter.

Werkgevers zijn liever iets duurder uit dan dat ze het risico nemen van nul op rekest bij de rechter. Is dat gek? Nee, natuurlijk niet. Is dat kwalijk? Nee hoor, waarom de rechter lastigvallen als beide partijen er zelf uit kunnen komen. Wat wel kwalijk is, is dat een enkele werkgever niet terugdeinst voor het ontduiken van zijn wettelijke verplichtingen. De betaling van de transitievergoeding bijvoorbeeld. Dat moet nu eenmaal bij een arbeidsovereenkomst die na ten minste twee jaar wordt beëindigd. Weet je wat, dacht deze werkgever. Ik ontsla nog net vóór het verstrijken van twee jaar. Dat daardoor de opzegtermijn niet in acht werd genomen? Kniesoor die daarop let! De rechter was gelukkig zo’n kniesoor en trapte er niet in. De transitievergoeding moest gewoon worden betaald.

Werkgevers; het is soms moeilijk om van ze te houden: het ontslagrecht moet eenvoudiger én goedkoper en zelfs dat goedkope ontslag is dan nog te duur… rupsje nooitgenoeg.