NVJ over: de kei, de kiezels en het zand

De kei is je grote klus: een opdracht met een deadline, of tijdrovende research. De kiezels zijn je telefoontjes, je mails, je administratie. Het zand is rest-spul: paperclips kopen, je bureau opruimen, naar de stomerij. Geen must voor de dagelijkse productie, wel nodig op termijn. Het klinkt zo simpel, maar het lukt me zelden.
Die kei heb ik altijd wel snel te pakken: m’n radioprogramma, of de inhoudelijke voorbereiding van een conferentie of voorstelling. Duidelijke klussen met een deadline, dat lukt me goed, en ik hou van de flow die zo’n kei van me vraagt.

Maar de telefoontjes, de mail, de administratie: die nekken me. Wat ik voor kiezels aanzie, blijken meestal óók zware keien te zijn. ‘Even’ de Belastingdienst bellen, kost zomaar een halve middag. Met even crossen op de digitale snelweg zijn er zo weer een paar uur voorbij. En als ik dan ook nog ‘even’ m’n nieuwe verzekering moet nakijken begint het al knap donker te worden.

De kei en de kiezels, zij slokken mijn dagen op. Het doosje paperclips, het opgeruimde bureau, het gestoomde pak: ik kom er niet aan toe. Het zand hoopt zich op, voor ik het weet zijn ook dat harde kiezels en op termijn zelfs keien geworden.
Daarom: voor mij heeft een dag te weinig uren; hoe lossen andere freelancers dat op?

Margriet Vroomans, voorzitter sectie Freelance