De NVJ en NDP hebben dinsdag 26 april voor de vijfde keer onderhandeld over een nieuwe CAO voor Dagbladjournalisten. Partijen zijn tijdens het overleg niet tot elkaar gekomen. Het finale bod dat werkgevers hebben gedaan was voor de NVJ onacceptabel. De NVJ heeft daarop de onderhandelingen afgebroken.
De NVJ en de NDP hebben sinds begin maart onderhandelingen gevoerd over een nieuwe CAO voor Dagbladjournalisten. Vanaf het eerste overleg werd al duidelijk dat het niet eenvoudig zou zijn tot overeenstemming te komen. De laatste twee rondes zijn in relatieve stilte gevoerd in de hoop dat dit toch tot een akkoord zou leiden. Gisteren werd duidelijk dat dit niet tot de mogelijkheden behoorde.
Deze aanname is te rechtvaardigen door het eindbod dat werkgevers gisteren hebben gedaan. Dit finale bod van de NDP staat volledig in het teken van inleveren. Het betreft onder andere een vervaltermijn voor wettelijke vakantiedagen, aanpak van bovenmatigheid (hoge salarissen), geen standaard auteursrechtenvergoeding en afschaffen van seniorendagen. Dit in ruil voor eenmalig 0,5% per 1 juli 2011 en voor het inleveren van de seniorendagen nog 0,5% structureel per 1 december 2011.
Gedurende de gehele onderhandelingen heeft de NVJ-delegatie zich constructief opgesteld. Er is bereidheid getoond te praten over moeilijke en impopulaire onderwerpen en er zijn concrete voorstellen gedaan over het anders inrichten van bepaalde arbeidsvoorwaarden. De NVJ kan echter blijven onderhandelen en constructief meedenken, maar dan mag op een gegeven worden verwacht dat werkgevers ook in beweging komen. Die beweging is er in het geheel niet geweest en zal er naar verwachting ook niet op korte termijn komen.
Exemplarisch voor de tegenstelling tussen de NVJ en de werkgeversdelegatie is de discussie rond de seniorendagen. De werkgevers hebben in hun finaal bod het voorstel gedaan om de 20 seniorendagen af te schaffen per 1 januari 2012 in ruil voor 0,5% structurele loonsverbetering. In de ogen van werkgevers een kostenneutraal middel om loonruimte voor werknemers te creëren.
Hoewel er in dit voorstel voor de huidige 60-plussers nog wel een bescheiden afbouwregeling zou bestaan, is meteen duidelijk dat een dergelijke afspraak verre van kostenneutraal is. Het betekent een sterke achteruitgang voor de groep oudere werknemers die nu gebruik maken van de dagen, maar nadrukkelijk ook voor jongeren die het perspectief op deze dagen hebben.
Het voorstel maakt daarnaast duidelijk dat er geen beleid of visie is anders dan platte kostenbesparingen. Werkgevers zien niet in dat extra vrije tijd onderdeel is van leeftijdsbewust personeelsbeleid, ze gebruiken niet de mogelijkheden die er nu al bestaan om van stuwmeren af te komen en gaan voorbij aan het feit dat een groot deel van de oudere medewerkers misschien wel behoefte zou kunnen hebben aan extra dagen – het gezond langer door kunnen werken was ooit reden om de dagen in te voeren.
Het mag geen verrassing heten dat werkgevers niet zijn ingegaan op de looneis van de NVJ van 2%. Een looneis die geen verbetering betekent, maar gezien de stilstand in de afgelopen jaren en de inflatie slechts een beperking van koopkrachtverlies inhoudt.
Het finale bod van werkgever van 0,5% incidenteel per 1 juli is in de ogen van de NVJ-delegatie dan ook niet te accepteren. En in die afweging zijn de overige voorstellen in het eindbod nog niet eens meegenomen.
Het beleid bij werkgevers is snijden, minderen en inleveren, zonder dat er een – herhaald door de NVJ gevraagde – visie op de beroepsgroep in de komende jaren aan ten grondslag ligt. Met een dergelijke en vooral onbeweegbare instelling is het moeilijk voor de NVJ nog langer constructief te blijven onderhandelen. De NVJ heeft daarom gisteren aangegeven de onderhandelingen af te breken.
De NVJ zal de komende maanden bij haar leden te rade moeten gaan over hoe nu verder. Een nieuwe ronde langs de dagbladredacties zal dan ook worden gepland.