Het is de droom van elke jonge journalist: ontdekt worden als blogger en zo het vak inrollen. Merel Roze kan er over meepraten. ‘Alles waar ik mijn geld nu mee verdien is door het bloggen gekomen.’
Tijdens de Nacht van de Journalistiek geeft Merel Roze de workshop ‘Les van een Blogmeesteres’.
‘De echte reden was dat ik een blog cadeau had gekregen. Ik had tegen de gever gezegd dat ik schrijven erg leuk vond. We waren in een mailwisseling beland en hij vond het zonde als ik niet iets met het schrijven ging doen. Tegenwoordig kun je direct beginnen met kant-en-klare formats. Toen moest je nog wel zelf een beetje HTML toevoegen.’
‘Er was in het geheel geen plan. Dat heeft me heel veel gebracht, want hierdoor kon ik experimenteren en mezelf zijn. Wat wel eng was dat ik na een paar stukjes reacties kreeg van mensen die me hadden gevonden. Er waren toen een stuk of 15 weblogs, het was een kleine gemeenschap waarbij iedereen naar elkaar linkte. Ineens was ik openbaar en het werd duidelijk dat ik onbekende mensen kon bereiken. Dat vond ik leuk en tegelijkertijd spannend.’
‘Nee, zeker in het begin had ik geen thema. Wat ik wel belangrijk vond was dat ik elke dag iets zou schrijven. Ik las zelf ook blogs en dan keek ik steeds uit naar nieuwe posts. Je moet mensen met een reden terug laten komen. Mijn gedachte was dat als ik elke dag een stukje zou plaatsen, lezers zich hierop konden instellen net als het ritme bij een soapserie. Ik had geen thema maar het was wel snel duidelijk dat dit het leven van alledag was. Ik kon rustig mijn vorm vinden en dat bleken observatieachtige stukjes te zijn.’
‘Ik denk in 2005 of 2006. Toen had ik belachelijk veel lezers. Ik weet niet eens meer hoeveel, maar duizenden per dag. In die periode kwam ook mijn eerste roman uit en ik kreeg mijn eerste column in NRC Handelsblad. Die jaren waren ook een hoogtepunt voor webloggend Nederland in het algemeen. Er kwamen steeds meer media en bedrijven die ook iets met bloggen wilden.’
Ja, totaal. Alles waarmee ik nu mijn geld verdien is door het bloggen gekomen. Mijn opdrachten en ook mijn boek Schrijfwijzer voor het Web en mijn romans. Het is allemaal een gevolg van.’
‘Die vraag stel ik mezelf ook vaak. Ik denk het wel. Toen had ik de mazzel dat ik heel veel lezers had, maar los daarvan is het ontzettend goed om je eigen stijl te slijpen met dagelijks schrijven. Daarmee verlaag je de drempel en je legt jezelf de druk op, omdat je elke dag moet schrijven. Het hoeft ook niet iedere keer perfect te zijn. Maar je leert schrijven, je leert van de reacties wat wel en wat niet werkt, en je krijgt er veel lol in. Je kunt natuurlijk ook een dagboek bijhouden voor jezelf, maar met publiek erbij maakt het wel meteen serieus. Je krijgt feedback.’
‘Ik zou zeker een blog beginnen. Verwacht niet dat je meteen beroemd wordt, want het is moeilijker om veel mensen te bereiken dan in de begintijd. Maar ik zou het zeker doen om jezelf scherper te maken en ook om jezelf in de markt te zetten. Op het moment dat je solliciteert bij de Volkskrant en je kunt aantonen dat je al twee jaar bezig bent met een blog, dat is dit meteen je visitekaartje. Als je het goed doet, dan maak je een veel betere indruk dan dat je online niet te vinden bent.’
‘Ik zal denk ik vertellen wat bloggen mij heeft gebracht en tips geven met voorbeelden. En ik denk aan een oefening. Hoe trek je de aandacht van een lezer met een eerste krachtige zin.’
‘Vroeger hield ik mooie lijstjes bij. Ik was fan van de Recensiekoning, maar helaas is deze net gestopt. Een van de bloggers is Martine de Jong. Tegenwoordig houdt ze een fotoblog bij. Ze is onderkoeld grappig. En ik vind het knap als mensen steeds iets nieuws proberen. Ik vind haar een niet stoppende, naar nieuwe mogelijkheden zoekende blogger.’