Er ligt een principeakkoord. Na negen maanden onderhandelen, vele redactievergaderingen, actiebijeenkomsten, getwitter ( #stopmetpersen), auteursrechtenclaims bij onze werkgevers, actiespandoeken aan gevels en kranten uitdelen aan het publiek, hebben we nu dus resultaat.
Het loonbod dat er nu ligt, is heel erg schamel. Ik kan het niet anders zien. Als bestuur hebben we echt moeten slikken. De 2 procent die we eisten voor dit jaar is nu 2 procent over twee jaar geworden. Dat het bestuur desalniettemin akkoord is gegaan komt door de andere punten die we binnen hebben gehaald.
De winst namelijk die we nu hebben behaald is voor mijn gevoel heel groot. Allereerst is er erkenning en herkenning voor de kwaliteit van ons vak en onze kranten. Dat schept verplichtingen. Kwaliteit mag geen holle kreet worden. Kwaliteit heeft een prijs. Er zal moeten worden geïnvesteerd om dat ook echt waar te maken. Bij werkgevers en werknemers staat kwaliteitsverbetering volgend jaar hoog op de agenda. Wij moeten de discussie aangaan met elkaar. We moeten formuleren wat we verstaan onder kwaliteit en met voorstellen komen om resultaat te boeken. Hoe? Dat gaan we uitwerken. Maar een ding is zeker: daarover komen we bij jullie terug. Voed de NVJ en het sectiebestuur dagblad de komende tijd met ideeën.
We hebben ook winst geboekt daar waar het gaat om fatsoen. De werkgevers hebben ons het afgelopen jaar verschillende malen een streek geleverd. Vorig jaar toen ze besloten ons geen auteursrechtenvergoeding uit te betalen. Vervolgens door plots de Vut-premie weer bij ons in rekening te brengen. Maar ook tijdens de onderhandelingen door op het laatste moment de minimum pensioen CAO te willen afschaffen en met een voor ons heel nadelig voorstel over de seniorendagen te komen. Voor die laatste twee onderwerpen worden nu keurig commissies samengesteld die met voorstellen gaan komen. Zo hoort dat. Over dergelijke belangrijke onderwerpen probeer je gezamenlijk tot een uitgewerkt plan te komen. Het mag niet zo zijn dat de ene partij de andere haar wil oplegt.
Winst is ook dat ik de afgelopen weken het zelfbewustzijn onder journalisten zag groeien. We zijn opgestaan uit de hoek waar de klappen vielen en hebben ons teruggevochten. De overtuiging heeft postgevat dat we belangrijk werk doen en dat wij er als journalisten toedoen. Dat zelfbewustzijn mag wat mij betreft nog verder groeien. Ik, als voorzitter van de sectie dagblad, zal me daar de komende tijd sterk voor maken. We zijn het waard.
Dankzij de enorme actiebereid van jullie zijn de werkgevers tot inkeer gekomen. Zonder jullie inzet en doorzettingsvermogen was dit nooit gelukt. Dat klinkt als een cliché en dat is het ook. Maar de eigenschap van clichés is dat ze waar zijn.
Het woord is nu aan jullie, onze leden. Vinden jullie het behaalde resultaat voldoende? Maak gebruik van je stemrecht.
Janette Luichies, voorzitter sectie Dagblad NVJ
Dit is het derde en laatste deel van het Dagboek van Janette Luichies. De andere delen verschenen afgelopen dinsdag en maandag.