Anno 2015 sterven er nog steeds journalisten. ‘Minstens 109 journalisten vermoord volgens IFJ’, berichtte Villamedia. De meeste omgekomen journalisten kwamen uit Zuid-Amerika: 27 doden. Europa staat op plek vijf. Ook de gedode journalisten van het satirisch weekblad Charlie Hebdo vallen hieronder. De beelden zie ik nog zo voor mij en tegelijk lopen de rillingen weer over mijn rug.
Persvrijheid, het woord dat na de aanslag ook weer in opspraak kwam. Onder persvrijheid versta ik de vrijheid van journalisten om (diepgaand) onderzoek naar feiten en omstandigheden te doen en dat ongecensureerd te kunnen publiceren. Wat ik mij afvraag, is hoe ver wij als journalisten kunnen gaan zonder dat wij gecensureerd, verbannen of nog erger, omgebracht worden?
Nederland staat op de vierde plek van de World Press Freedom Index, als het gaat om persvrijheid. Helemaal niet slecht. Zeker als je kijkt naar de landen waar nauwelijks of geen sprake is van persvrijheid en waar je leven als journalist absoluut niet zeker is. Zoals het land Eritrea, dat op de laatste plek staat.
Ondanks dat het in Nederland met de persvrijheid goed gesteld is, zijn er wel dingen die in strijd zijn met de persvrijheid. Ik kan dit vertellen aan de hand van mijn eigen ervaringen met censuur. ‘Een studentje journalistiek kan je veel wijsmaken.’ Ik heb nu een aantal keren meegemaakt dat ik verplicht werd tot het niet publiceren of dat ik nare telefoontjes kreeg waar met van alles werd gedreigd. Specifiek wil ik er verder niet op in gaan, maar het heeft mij niet lekker gezeten. Toch was mijn verantwoordelijkheid om de waarheid naar boven te halen gelukkig sterker.
Van deze dingen heb ik veel geleerd, maar de belangrijkste les is toch wel dat je voor journalistiek sterk in je schoenen moet staan en dat het niet het veiligste beroep is. Je krijgt veel te verduren. Ik kan niet verwoorden hoeveel respect ik heb voor mijn collega’s, die hun leven op het spel zetten voor hun werk. Mijn grote droom is dat er in de toekomst overal persvrijheid zal zijn. Ook in Eritrea.
De NVJ biedt leden en/of bestuursleden van de NVJ een podium om hun visie op de journalistiek onder de aandacht te brengen of commentaar te leveren op actuele ontwikkelingen in de media. Zij doen dit op persoonlijke titel en vertolken niet noodzakelijkerwijs de standpunten van de vereniging.