persvrijheid

Een journalist zal niet snel persoonlijk aansprakelijk worden gesteld voor het verspreiden van informatie. Het gaat immers om de boodschap die verspreid wordt, niet om de boodschapper. Lees meer over Interviews

Het heimelijk opnemen van beeld en geluid is niet snel geoorloofd. Uitsluitend in gevallen waarin een maatschappelijke misstand aan de kaak wordt gesteld en deze misstand op geen enkele andere wijze kan worden aangetoond, is het gebruik toegestaan. Een ‘ja, mits noodzakelijk dus’, maar ook dan zal een afweging plaats moeten vinden tussen het belang van nieuwsgaring en de privacy van de betrokkenen. Lees meer over Verborgen camera

Journalisten berichten waarheidsgetrouw, controleerbaar en zo volledig mogelijk. Dit uitgangspunt wordt als eerste genoemd in de Leidraad voor de Journalistiek. Maar het is ook de taak van een journalist om misstanden aan de kaak te stellen. Hierbij mag hij zich kritisch, opiniërend of waarschuwend uitlaten. Maar is het altijd toegestaan om in een artikel man en paard te noemen? Lees meer over Man en paard noemen

Het gebruik van anonieme bronnen is voor een journalist soms noodzakelijk, maar kan tot vervelende situaties leiden wanneer er discussie over de publicatie ontstaat. Want hoe bewijs je dat wat je hebt geschreven juist is? Moet je dat eigenlijk wel bewijzen?
Lees meer over Anonieme bronnen

Eén van de belangrijkste uitgangspunten in de journalistiek is die van hoor en wederhoor. De Raad voor de Journalistiek zegt hierover in de Leidraad het volgende: ‘Journalisten passen wederhoor toe bij personen die door een publicatie worden gediskwalificeerd, ook wanneer die personen hierin slechts zijdelings een rol spelen. Wie beschuldigd wordt, krijgt voldoende gelegenheid om, bij voorkeur in dezelfde publicatie, te reageren op de aantijgingen. Lees meer over Hoor en wederhoor

Waar (slecht) nieuws is, is vaak ook politie. Of het nu een brand betreft, rellen bij betogingen of een plaats delict, pers en politie komen elkaar nogal eens tegen. De politie heeft de bevoegdheid om ordemaatregelen te nemen, zoals het afzetten van een bepaalde plek of het geven van een ambtelijk bevel, wat betekent dat iedereen – ook de pers – van een bepaalde plek moet wegblijven. Lees meer over Pers en politie

Onder dwangmiddelen wordt onder andere verstaan: inbeslagname, vordering tot afgifte van gegevens, huiszoeking (formeel: doorzoeking), telefoons aftappen en computers doorzoeken. Een inbreuk op bronbescherming kan alleen gerechtvaardigd worden indien aan een zwaarder wegend maatschappelijk belang een onevenredig grote schade zou worden toegebracht. Lees meer over Inzet dwangmiddelen

Bronbescherming is een hoeksteen van de persvrijheid en onmisbaar voor het verkrijgen van informatie. Zonder deze bescherming zouden bronnen mogelijk geen informatie aan de pers durven geven (het chilling effect). Publicaties over misstanden zijn vaak alleen mogelijk als (geheime) informatie gelekt is door een bron die een groot belang heeft om anoniem te blijven. Lees meer over Bronbescherming

De vrijheid van nieuwsgaring is niet onbeperkt, hij wordt begrensd door onder meer de strafwet en de civielrechtelijke zorgvuldigheidsnorm. Het strafrecht zelf maakt geen onderscheid tussen journalisten en ‘gewone’ burgers’. Een journalist die een verkeersovertreding begaat, zal gewoon de bijbehorende boete moeten betalen. Lees meer over Vrijheid van nieuwsgaring en strafrecht

Ook de wijze van nieuwsgaring valt onder de vrijheid van meningsuiting. In 2012 deed het Europese Hof hierover een uitspraak. In die uitspraak ging het om een verzoek van de Zwitserse omroep SRG aan een gevangenis om een gedetineerde, die veroordeeld was voor moord maar beweerde onschuldig te zijn, op camera te mogen interviewen. Dat mocht niet van de Zwitserse rechter maar de Europese rechter haalde daar een streep doorheen. Lees meer over Wijze van nieuwsgaring