Wie ben ik?

Maar terwijl je potentiële werkgever dus eigenlijk al bijna alles over je weet,  hechten veel vertrekkende werknemers toch aan een getuigschrift. Een positief getuigschrift wel te verstaan.  Maar dáár heb je dan weer geen recht op. Een  wettelijk recht op een getuigschrift bestaat en de (voormalig) werkgever mag daar (naast allerlei zakelijke gegevens)  in opnemen hoe de arbeidsovereenkomst is geëindigd en ook hoe de werknemer aan zijn verplichtingen heeft voldaan.  En met name over dat laatste aspect verschillen de meningen nogal eens. Dat is niet zo erg, want de werknemer kan een niet zo positief getuigschrift natuurlijk gewoon verscheuren. 

Link wordt het als het om een referentie gaat.  Mag de nieuwe werkgever de vorige werkgever bellen om eens even te vragen wat voor vlees er in de kuip komt? Dat mag alleen als de sollicitant daar expliciet toestemming voor geeft.  Maar stel, de sollicitant geeft die toestemming, moet de voormalig werkgever dan inlichtingen verstrekken? En als hij daartoe besluit mag hij dan lukraak leeglopen?

 In de rechtspraak zijn wel wat normen ontwikkeld. Eén daarvan is dat een voormalig werkgever geen inlichtingen hoeft te verstrekken, maar als hij dat wèl doet, hij dan wel een correct beeld moet verstrekken. En als je als sollicitant eigenlijk wil dat je voormalig werkgever iets nadeligs voor zich houdt, dan moet je dat expliciet kenbaar maken. Natuurlijk kan de voormalig werkgever dan afzien van het geven van een referentie. 

Maar stel, de sollicitant geeft nietsvermoedend en hoopvol zijn voormalig werkgever als referent op. De rechter moest laatst oordelen over de vordering van een sollicitant die zijn voormalig werkgever aansprakelijk stelde voor het niet krijgen van de baan na een pijnlijke  referentie.  De rechter stelde vast dat als een sollicitant zijn ex-werkgever als referent opgeeft , hij daarmee toestemming geeft voor het afgeven van gegevens over zijn persoon of functioneren. En dat kan positief of negatief uitpakken.

Ook informatie die is verkregen van een derde (bijvoorbeeld een nog eerdere werkgever) mag worden meegenomen in de referentie. En dat was hier gebeurd. De referent had zelf geen slechte ervaringen, maar had wel  narigheid gehoord van een eerdere werkgever. En daarover was gesproken, met een voor de sollicitant negatieve uitkomst. Niks onrechtmatigs aan vond de rechter. It is all in the game. Les: het niet al te gunstige getuigschrift houd je gewoon voor je, maar een referent heb je niet in de hand. Dus bij twijfel niet inhalen!