De NVJ pleit voor een gezond onderhandelingsklimaat en eerlijke tarieven. Daarmee bedoelen we dus niet, zoals sommige freelancers denken, een eenheidstarief voor alle journalisten. Natuurlijk moeten freelancers zelf hun tarief uitonderhandelen en natuurlijk wil de NVJ niet alle tarieven gaan platslaan tot een minimum of een vaste woordprijs.
Wat wij willen is dat de tarieven, die door mediabedrijven aan freelancers betaald worden in redelijke verhouding staan tot de salarissen, die aan journalisten in dienst worden betaald. We constateren dat het contrast nu vaak erg groot is. Uit 13 cent per woord is in redelijkheid geen fatsoenlijk inkomen te halen, al beweert Bart Verkade van de Persgroep anders.
Daarom vragen wij om meer bewustzijn bij hoofdredacteuren, redactieleden en freelancers zelf over wat een redelijk en eerlijk tarief is. Behoorlijke kwaliteit verdient een behoorlijke prijs, een prijs of tarief dat in onze optiek ook redelijk vergelijkbaar is met het loon dat een mediabedrijf betaalt aan een medewerker met een vergelijkbare ervaring in vaste dienst.
Als ondernemer moet je vooral zelf je onderhandeling (kunnen) doen. De realiteit is echter dat er bij veel mediabedrijven bijna geen ruimte meer is voor enige onderhandeling. Voorwaarden worden eenzijdig opgelegd, tariefswijzigingen worden "medegedeeld" en gaan de laatste jaren bijna alleen één kant op, naar beneden en de marges voor onderhandeling zijn lachwekkend klein. 16 cent per woord in plaats van 13 cent omdat het schrijven van een artikel arbeidsintensief is, daar gaan we de journalistiek niet mee redden.
Wat de NVJ probeert duidelijk te maken is dat een redelijk vergelijkbaar tarief voor een ervaren freelancer ten opzichte van een ervaren collega in dienst in ons aller belang is. Daarmee kan je kwaliteit waarborgen en voorkom je roofbouw op collega's. Zolang we allemaal meedoen aan een race naar de bodem, maken we dit vak kapot.
En tenslotte, enige houvast voor beginnende redacteuren, zoals we die ook in de cao afspreken, kan natuurlijk nooit kwaad. Daarmee is, net als in de arbeidsmarkt, een ondergrens bepaald, maar zeker geen bovengrens. Nu laten we de ondergrens gewoon bepalen door de ‘Persgroepen’ en ‘TMG's’ van deze wereld. 13 cent per woord vinden zij heel redelijk. Wij vinden het een afbraaktarief.
Wij pleiten voor tarieven, die in verhouding staan tot de geleverde kwaliteit, ervaring en inspanning. Om dat te bereiken is gezond ondernemerschap, maar ook enige solidariteit, tussen freelancers onderling en tussen collega's in dienst en freelancers hard nodig.