Stoer, dapper en moedig. Dat zijn de reacties als ik vertel over mijn deelname aan het VARA-programma Wat verdien je? Column van Britt van Uem.
Stoer, dapper en moedig. Dat zijn de reacties als ik vertel over mijn deelname aan het VARA-programma Wat verdien je? Column van Britt van Uem.
Blijkbaar is die deelname gedurfd, omdat ik onthul wat ik als freelance journalist voor een regionaal dagblad krijg voor een verslag van vierhonderd woorden waar ik vijf uur aan heb gewerkt.
Ik ben freelancer voor de stadsredacties Enschede en Hengelo van de Twentse Courant Tubantia, onderdeel van de Persgroep.
Voor zo’n stuk van vierhonderd woorden moet ik me voorbereiden, naar een dorp in Twente rijden, een aantal mensen interviewen en het verhaal uitwerken. De nazorg tel ik niet mee. Wat ik daarmee precies verdien, vertel ik in de uitzending van maandag 5 februari. Om 22.15 uur op NPO 1.
Twee panels moeten raden naar het bedrag. Maar dat ik 13 cent per (gepúbliceerd) woord krijg, geloven zelfs kenners van de media als Felix Rottenberg en Annemarie van Gaal niet. Wel geschreven maar niet gepubliceerde woorden worden “uiteraard” niet betaald.
Sinds de invoering van de nieuwe tarieven van de Persgroep, zo’n twee jaar geleden, schrijf ik gemiddeld vijftien artikelen per maand, die me gemiddeld iets meer dan vijftig euro opleveren. Schandalig, vindt iedereen die dat bedrag hoort. Mijn freelance collega’s vinden dat bedrag ook belachelijk, maar niemand wil of durft daarover zijn mond open te doen.
Die angstcultuur onder freelancers wil ik doorbreken door op de landelijke televisie mijn mond open te trekken. Dapper? Gedurfd? Ik vind dat ik meer waard ben dan dertien cent per woord en dat de (regionale) journalistiek meer verdient. Verhalen over jubilea, amateurkunst en diamanten huwelijken moeten met respect en aandacht verteld kunnen worden. Als ik er daardoor uitvlieg, soit, dan kan ik gelijk door naar het programma Kannie waar zijn…
Natuurlijk begrijp ik de angst bij collega-freelancers, maar wat ik totaal niet snap is het gebrek aan solidariteit van de redacteuren in vaste dienst. Juist journalisten zouden voor hun collega’s en voor kwalitatieve journalistiek op moeten komen. Een honderdjarige kun je niet telefonisch interviewen.
Een paar weken geleden kreeg ik welgeteld driehonderd woorden voor een verslag over een bruidsinspiratiebeurs op een zondagmiddag. Dat weigerde ik.
De redacteur vond het raar dat ik dit durfde te doen tijdens zijn weekenddienst. Tja.
Britt van Uem, 25 jaar regiojournalist, gesproken column voor de Hoorzitting collectief onderhandelen op 1 februari
Maandag aanstaande om 22:15 bij BNNVARA op NPO 1.
Aanstaande maandag gaat het programma ‘Wat verdien je?’ over onder andere Britt van Uem voor regionale dagbladen.