Marloes Lemsom (32) is politiek verslaggever. Ze begon op de politieke redactie van Nieuwsuur, werkte toen voor RTL Late Night en Buitenhof en zit nu bij EenVandaag.
Wilde je altijd al politiek verslaggever worden?
Ik had nooit iets met politiek. Maar als student woonde ik toevallig in de studentenkamer van Jan Peter Balkenende. Tijdens de verkiezingen wilde een studentenzender lijsttrekkers interviewen in hun studentenkamer. Toen kwam Balkenende dus naar mijn kamer toe en dat vond ik natuurlijk een hele happening. Sindsdien ben ik me meer gaan verdiepen in politiek en vind ik het ook interessanter. Tijdens mijn master journalistiek ben ik stage gaan lopen op de politieke redactie van Nieuwsuur. De avond voordat ik begon heb ik nog snel het boek ‘Politiek voor dummies’ gelezen. Want ik was best wel nieuw in die wereld en twijfelde of ik wel genoeg wist.
Wat vind je zo leuk aan de politieke journalistiek?
Je hebt een enorme afwisseling tussen je inhoudelijk ergens in verdiepen en een mooi uitgewerkt item maken en dagen dat er veel nieuws is en dat je veel moet schakelen en achter mensen aanrent met een camera.
Zijn de verkiezingen altijd een hoogtepunt voor politiek journalisten?
Het zijn hele onvoorspelbare dagen. Terwijl je draait denk je al meteen: dit is een leuk beginnetje. Maar dan gebeurt er iets anders en dan moet alles weer anders. En dan ga je snel monteren, want het moet op tijd af zijn. Dat zorgt voor een bepaalde adrenaline, een soort rush die ook wel fijn is en waar je ook een beetje aan verslaafd raakt.
Hoe zorg je ervoor dat je niet meegaat in de hectiek van de dagelijkse politiek?
Je moet vaak genoeg met collega’s overleggen over wat je als redactie belangrijk vindt om verder te onderzoeken. Soms is iets in the heat of the moment belangrijk, maar je taak is natuurlijk ook om niet alleen te laten zien wat politici willen dat je ziet, maar ook hoe iets er achter de schermen aan toe gaat.
Welke tips heb je voor studenten die politiek journalist willen worden?
Als journalist is het belangrijk dat je goede tentakels hebt. Timide mensen moet je heel anders benaderen dan iemand die hoog van de toren blaast. En in politieke journalistiek is het heel belangrijk dat je nooit tegen iemand opkijkt. Dat je ze als normale mensen ziet en niet iemand van een hogere statuur. Jij hebt ook een taak en dat is om deze mensen te controleren. En als je naar ze opkijkt kan je je baan niet goed uitvoeren. Nog een laatste tip: bedenk een eigen specialisme waar de oudere garde niet zo snel aan denkt. Ik probeer bijvoorbeeld onderwerpen te maken over ICT. Als je een niche bedenkt, dan maak je jezelf ook iets meer onmisbaar op een redactie als je net ergens begint.
Meer weten?
Dit is de tweede aflevering van Vers! een podcastserie over specialiseren in de journalistiek.
