Nette kleren, de Koninklijke Schouwburg van Den Haag gevuld met journalisten en vooral veel Tegels. Donderdag 31 maart was de Tegel-uitreiking 2015. Het was een hele gebeurtenis, zoals iemand in het publiek mooi verwoordde: 'Een soort Oscaruitreiking, maar dan voor journalisten'.
Volgens Thomas Bruning, bestuurslid van de Tegels en algemeen secretaris van de NVJ, staan we bij de Tegel-uitreiking één keer per jaar erbij stil dat de journalistiek ertoe doet. 'Zo’n prijs stuwt de hele beroepsgroep omhoog, door de nadruk op kwaliteit en professionaliteit,' zo vertelde hij aan NRC Handelsblad.
De Tegel-uitreiking was voor mij wel bekend, maar veel meer journalistieke prijzen kon ik niet op noemen. Wat blijkt? Journalisten kunnen elk jaar 75 prijzen winnen. En ik maar denken dat er voor de journalist niet genoeg eervolle vermeldingen waren. Het artikel 'Journalisten feliciteren journalisten' in NRC geeft enkele verklaringen voor deze prijzenregen.
Prijzen geven aandacht. Volgens Dolf Rogmans, hoofdredacteur van Villamedia, is in de media dan ook best veel aandacht voor de media. Maar waarom is er dan wel zoveel aandacht voor de Tegel-uitreiking en niet voor de Eva Meillio Prijs (prijs voor berichtgeving over het Openbaar Ministerie)? Misschien ligt de verklaring voor de hand: op de Tegel-uitreiking komen bekendere journalisten opdagen en daarom wordt er sneller nieuws over gebracht. Althans, dat denk ik. Volgens een onderzoek van de nieuwsmonitor haalde de helft van de mediaprijzen in 2015 de landelijke krant niet.
'Journalisten weten niet wanneer ze goed zijn.' Nee, wij krijgen geen exacte cijfers over hoe goed artikelen verkopen. Maar ik denk dat elke journalist wel doorheeft hoe goed hij is. Daarnaast kan je door sociale media zien hoe je artikel scoort in shares, comments en likes. We beschouwen dat tegenwoordig als maatstaf.
Volgens het artikel van NRC zijn de maatstaven onduidelijk. Daarom geven journalisten elkaar graag een prijs om te bepalen wat nu precies goed werk is. Wat vinden jullie? Ik heb bij de uitreiking van de Tegel genoeg verhalen voorbij zien komen die geen prijs gewonnen hebben, maar die wel heel goed waren.
Kortom: de prijzenregen is leuk, maar niet elke prijs is zo bekend en dus minder 'waard' dan de Tegel. Ik zou het niet verkeerd vinden om een prijs te winnen, maar ik vind dat de kwaliteit van een journalist niet afhangt van een prijs. De beste maatstaf is toch wel je eigen gevoel en je taak als journalist: de waakhondfunctie.
De NVJ biedt leden en/of bestuursleden van de NVJ een podium om hun visie op de journalistiek onder de aandacht te brengen of commentaar te leveren op actuele ontwikkelingen in de media. Zij doen dit op persoonlijke titel en vertolken niet noodzakelijkerwijs de standpunten van de vereniging.