The Guardian produceert ook een krant

Er is een aantal principes waarmee The Guardian zo ver heeft kunnen komen en één daarvan is livebloggen. The Guardian is pionier hierin. Het begon uitgerekend met cricket, dat spel dat dagenlang kan duren. Alles werd gecoverd, elke bal. ‘The people loved it.’
Een goed voorbeeld van wat livebloggen teweeg kan brengen was natuurlijk ten tijde van de demonstraties op het Tahrirplein in Cairo. ‘Livebloggen geeft niet alleen de beste 360º view met bloggers ter plekke en op de achtergrond de specialisten in Londen, maar het levert ook de meeste reacties van lezers op.’

Openheid

Bij een medium als The Guardian draait het om interactie en openheid. Tegenwoordig heeft de redactie haar deuren opengegooid naar haar publiek en heeft zelfs nieuwslijsten waar op dat moment aan wordt gewerkt opengesteld. Dat content wordt overgenomen, vindt Katz geen enkel probleem, mits het voor niet-commercieel gebruik is. Maar daar waar hij minder moeite heeft met copyright, staat hij wel stil bij ethische kwesties. Het plunderen van Facebook-foto’s bij een moordzaak bijvoorbeeld, vindt hij ethisch fout. The Guardian doet er niet aan mee. Interessant vindt hij het wel om over dit soort vraagstukken na te denken. ‘Gaandeweg bouwen we een set aan nieuwe normen en waarden op.’

Hoax

Een andere grondregel is het checken van social media en blogs. Een hoax zit in een klein hoekje. Neem nou het verhaal van de gevluchte dierentuindieren tijdens de Londense rellen twee jaar geleden. Een analyse van het Twittergedrag over dat gerucht laat een interessant beeld zien van hoe en hoe snel dit praatje zich verspreidde. Een erg interessante analyse, vindt Katz. Journalisten moeten dan ook te allen tijden waakzaam zijn en blogs en tweets leren wantrouwen als bron. Een belangrijk leermoment was de ontmaskering van een lesbische blogger in Damascus die een Amerikaan met baard bleek te zijn. Het is daarom niet onlogisch dat The Guardian tegenwoordig hun correspondenten eerst afsturen op een blogger om kennis te maken.

Team

Het team van The Guardian bestaat uit een mix van multitaskers en diepte specialisten. Ze hoeven geen webontwikkelaars te zijn, aldus Katz, maar beetje technische kennis kan natuurlijk geen kwaad, al was het alleen maar om te weten waar je naar moet vragen. Het mag duidelijk zijn dat jonge journalisten die met de online wereld zijn opgegroeid, iets makkelijker hun weg vinden bij de nieuwssite. Maar vergis je niet, ook oude rotten kunnen zich ontpoppen als de grootste Twitter-fanatici.
De newsroom is binnen drie jaar helemaal geïntegreerd maar website en krant hebben nog wel hun eigen journalistieke functie naar buiten toe. De content van het web wordt dus niet een op een overgenomen door de krant. Het papieren medium is er niet voor oud internetnieuws. Daarin past meer analyse en reflectie. Maar toch. Als Katz The Guardian van scratch opnieuw mocht opzetten, zou hij het heel anders doen. Op de vraag of de krant in de weg staat, antwoordt hij bevestigend. In elk geval zou hij al fantaserend wel weten met wie hij zou starten. ‘Met enkele mensen die extreem goed zijn in livebloggen en datajournalistiek. Je bouwt een netwerk op van mensen die al doen wat jij wilt.’