OPINIE – Er was de afgelopen weken van alles te beleven in de fotografie. Wat ‘de fotoweek’ heette was in feite een verlengde tiendaagse veldtocht, waarin de sector liet zien nog springlevend te zijn. Er is heel veel kwaliteit, gerijpt en jong talent, en organisatiekracht om die kwaliteit te laten zien. Prachtig, zoals de fotografie zich in september manifesteerde!
Bij zoveel vertoon van creativiteit en vakmanschap wil je even niet denken aan de Noordelijke Dagbladcombinatie die bij de zoveelste reorganisatie alle fotojournalisten de deur uit doet, aan de beschamend lage tarieven waarmee andere uitgevers freelancers afknijpen, of aan uitgever Sanoma, die bij de behandeling van schrijvers en fotografen zonder dienstverband het laatste restje redelijkheid en schaamtegevoel lijkt te hebben afgeschud.
Je vergeet ook even dat Noorderlicht, dat elk jaar weer een fotofestival met internationale kwaliteit en allure voor elkaar weet te boksen, nog maar aan een dun draadje hangt. Noorderlicht verraste dit jaar met een sterke aflevering in een bijzondere locatie: de verlaten suikerfabriek aan de rand van Groningen. In de immense bedrijfshal waar tientallen jaren uit de klei gewonnen suikerbieten werden verwerkt tot intens witte kristalletjes, werd nu het hele verhaal van suiker verteld. Van de oogst en de productie tot en met de handel en consumptie, wereldwijd. De essentie van documentaire en journalistieke fotografie is het vertellen van verhalen, het tonen en verduidelijken van de wereld om ons heen en dat was hier op indrukwekkende wijze te beleven. Een sterk verhaal, verteld door tientallen fotografen van hoog niveau. En dan te bedenken dat Noorderlicht volop deelde in de malaise van krimpende budgetten door bezuinigende overheden en sponsors. Het zou toch zonde zijn als zo’n organisatie niet meer de kans krijgt zoiets als het suikerproject, waar jaren aan gesleurd is, te verwezenlijken?
Rimmer Mulder, voorzitter NVF