Als hoofdredacteur van de Leeuwarder Courant mocht ik regelmatig opdraven om te vertellen over de krant. Zo heb ik menig bijeenkomst van plattelandsvrouwen, dorpsverenigingen en wat al niet kunnen opluisteren. Prachtig, zulke directe contacten met lezers en lezeressen. En bijzonder veel plezier beleefde ik vaak aan wat ik dan over de foto's in de krant te horen kreeg.
De LC had in die jaren vijf à zes fotojournalisten in dienst. Bijna allemaal kilometervreters die dagelijks door Friesland jakkerden en de provincie daardoor kenden als hun broekzak. Onmisbare tipgevers voor de redactie.
Hun grootste waarde voor de krant was natuurlijk het beeldmateriaal dat zij dagelijks binnenbrachten. Er was altijd behoefte aan foto's die er uit sprongen. We wilden graag eigen foto's op de voorpagina en andere prominente plaatsen in de krant. Daar konden de fotograferende collega's laten zien wat ze echt waard waren.
Voor die foto's van de eigen fotografen uit de provincie kreeg de LC altijd veel waardering van de lezers. Als hoofdredacteur mocht ik vaak de complimenten voor het werk van onze fotografen in ontvangst nemen. Mensen kwamen met voorbeelden van foto's waar ze bijzonder van hadden genoten, of waardoor ze waren geraakt en wisten meestal de naam van de fotograaf.
De afgelopen jaren zijn deze bijzondere netwerken van fotojournalisten in de regio in hoog tempo gesloopt. Over de oorzaken wil ik het even niet hebben. Ik heb maar één vraag: beseffen de bezuinigende uitgevers en hoofdredacteuren wel de waarde van de regionale fotojournalistiek?