Na jaren van snoeien, snijden en hakken is het genoeg geweest. Journalisten zijn hard in aanvaring gekomen met de werkgevers. De CAO-onderhandelingen zijn mislukt. Waar werkgevers voor de zoveelste keer offers van ons vragen, beogen wij slechts een al te grote afbraak van onze rechten tegen te gaan.
In de afgelopen tien jaar is het aantal journalisten in Nederland met dertig procent afgenomen. Wij hebben ons steentje bijgedragen en braaf meegewerkt aan het verder opschroeven van de rendementen bij de krantenbedrijven. Ondanks toenemende werkdruk, gebrekkige apparatuur en afnemend loon hebben journalisten in heel Nederland met veel passie en op de toppen van hun kunnen goede kranten gemaakt.
Die liefde voor het vak en onze lezers staat in schril contrast met de kille rekenmeesters die onze grote krantenconcerns leiden. Dalende oplages? Vind je het gek als je weigert te investeren in journalistieke kwaliteit. Als je de ene reorganisatie op de andere laat volgen en nauwelijks jongeren meer aanneemt.
We laten ons niet als oud vuil behandelen. We zijn trots op ons vak en weigeren akkoord te gaan met een verdere uitholling.
Onze eisen zijn minimaal. In 2009 en 2010 hebben we genoegen genomen met 0 procent loonsverhoging. Wij vragen voor dit jaar een loonsverhoging van 2 procent. Met een inflatie van 2,5 procent schieten we er wederom bij in. We willen onze pensioenrechten en auteursrechtenvergoeding behouden en vragen om instroom van de zo broodnodige jonge journalisten. We willen meepraten en –denken over een werkgroep seniorendagen op voorwaarde van kostenneutraliteit. Werkgevers piepen over het grote aantal oudere journalisten. Maar dat probleem hebben ze zelf gecreëerd door jarenlang op formaties te bezuinigen en nauwelijks jongeren aan te nemen. De rekening voor dat wanbeleid weigeren wij te betalen. Ons ultimatum loopt dinsdag 6 december om 12 uur af. Gaan de werkgevers niet akkoord dan komen we in actie.
Journalisten hebben zich lang koest gehouden. Wij willen onze lezers niet lastig vallen met onze sores. Nu houden we niet langer onze mond. We staan niet enkel pal voor onze eigen arbeidsvoorwaarden maar we komen ook op voor de lezers die geen duidelijke stem kunnen laten horen. Zij hebben geen enkel ander middel dan het opzeggen van hun abonnement als ze de kwaliteit van onze kranten onvoldoende vinden. Wij echter zijn in staat om onze werkgevers duidelijk te maken dat ze moeten investeren in de kwaliteit van onze producten waar we dagelijks met veel passie en gedrevenheid aan werken.
In dit CAO-conflict gaat het om meer dan het voorkomen van een verdere afbraak van onze arbeidsvoorwaarden. Het gaat ook om een mentaliteit bij werkgevers die met hun belachelijk hoge rendementseisen enkel op kosten besparen en niet meer investeren in onze producten. Werkgevers zijn in staat renderende titels uit de markt te halen omdat ze geen 15 procent rendement halen, maar ‘slechts’ 5 procent. En we hebben het hier ook over pluriformiteit, die we de afgelopen jaren zagen afnemen door alle fusies.
Vorig jaar investeerde de Duitse uitgever Axel Springer 1 miljoen euro extra in onderzoeksjournalistiek. ,,Economisch succes is enkel met uitstekende journalistiek te behalen”, zei directeur Mathias Döpfner bij die gelegenheid. Kom daar maar eens om bij de Nederlandse uitgevers.
Het is aan ons om de werkgevers weer op het goede spoor te krijgen. Daarvoor komen we in actie.
Janette Luichies,
Voorzitter sectie dagblad NVJ