‘Toen ik gisteravond thuiskwam en mijn zoontje vroeg waarom ik zo laat was, wist ik niet wat ik moest zeggen. Voor de brute aanslag die gisteren gepleegd is, zijn ook eigenlijk geen woorden. En toch is dat precies wat we als beroepsgroep moeten blijven doen. Woorden en beelden zoeken en deze vrij gebruiken om de wereld te vertellen wat er gebeurd is. Zonder enig blad voor de mond.
De redactie van Charlie Hebdo deed dat, in volle vrijheid en zonder enige zelfcensuur. Ze werden eerder bedreigd, maar gingen door, ze lieten zich niet terugschrikken. Ze bogen niet en daar hebben ze gisteren een hele zware prijs voor moeten betalen. Daar kun je alleen maar heel veel respect voor opbrengen.
We zijn straks stil om hen te gedenken, maar nog mooier is als u met ons helpt hen te laten voortleven. Door dit nooit te vergeten, maar ook gewoon door een abonnement te nemen. Ze moeten blijven bestaan.
Ik vertegenwoordig hier vanavond 7.500 journalisten. Journalisten, die net als u aangeslagen zijn door de gruwelijkheden van gisteren. Tot voor kort koos de journalist er zelf voor om een risico te nemen, door bijvoorbeeld naar een oorlogsgebied te gaan. Nu komt het opeens heel dichtbij. Dan helpt alleen om naast elkaar te staan, zij aan zij, en op te komen voor de vrijheid om je mening te uiten.
Juist daarom is het zo hartverwarmend om u allen hier te zien. U bent gekomen om te zeggen: we zijn allemaal journalist, we zijn allemaal Charlie Hebdo. Als je aan een journalist komt, dan kom je aan ons.
Dat geeft onze collega's de kracht en moed om door te gaan. Juist nu! Dank daarvoor, namens alle collega’s.’
Toespraak van Thomas Bruning tijdens de manifestatie op 8 januari 2014 in Hilversum om solidariteit te uiten aan slachtoffers en nabestaanden van de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo in Parijs.