Blaffen bestraft

Gelukkig is dat anders als er sprake is van echt onveilige situaties. Dan komt de Arbowet in beeld die bepaalt dat de werkgever moet zorgen voor een veilige werksituatie. En dat betekent niet alleen de stevige trapleuning en de ergonomisch verantwoorde bureaustoel, maar ook mag van een werkgever verwacht worden dat er wordt ingegrepen bij te hoge werkdruk en pestgedrag bijvoorbeeld. En dat laatste schijnt tussen collega’s vaak voor te komen.

Meer dan een half miljoen mensen zeggen wel eens gepest te worden op het werk. En dan gaat het niet om een flauwe grap, maar om negeren en roddelen tot aan het beschadigen van eigendommen toe. Mensen die gepest worden, verzuimen drie keer meer dan hun collega’s en dat leidt jaarlijks tot ruim 4 miljoen extra verzuimdagen. De werkgever doet er dus goed aan maatregelen te nemen, zoals de instelling van een vertrouwenspersoon, of klachtencommissie. Maar wat nu als de werkgever geen oren heeft naar klagen over pesten en de klachten afdoet met de opmerking dat je niet zulke lange tenen moet hebben, of dat het nu eenmaal de bedrijfscultuur is?  Zelf ontslag nemen dan maar? Meestal niet aan te raden, want geen vergoeding bij ontslag en geen WW. Toch is die weg niet helemaal afgesloten. 

De kantonrechter Rotterdam moest oordelen over het zelf verzochte ontslag van een 63-jarige werkneemster (22 dienstjaren) van een notariskantoor. Naast de transitievergoeding kende de rechter een billijke vergoeding toe van € 50.000 (en dat is echt niet weinig). De werkneemster werd door een collega (door de werkgever omschreven als “iemand met Grieks bloed met bijbehorend ‘zuidelijk karakter’, waardoor hij emoties sneller uit dan in de Alblasserwaard gebruikelijk is”) zeer onheus bejegend: vloeken, schelden, tieren, uitlatingen als “ik treiter jou er wel uit”, etc. De werkgever laat volgens de kantonrechter na om op adequate wijze in te grijpen en moet dus een forse vergoeding aan het slachtoffer betalen.

Sommige mensen krijgen geen jeuk van mensen, maar van honden. Dat overkwam een werknemer die zich daarom óók genoodzaakt zag zelf ontslag te verzoeken. Sinds de baas het hondje mee naar het werk nam, kreeg de werknemer gezondheidsklachten. De werkgever deed er wel iets aan: laminaat in plaats van vloerbedekking, vaker schoonmaken en luchtverfrissing, maar liet het hondje met verlatingsangst niet thuis.  De kantonrechter vond dat de werkgever hiermee de hond boven de werknemer stelde en kende de ontslag verzoekende werknemer  (nog maar kort in dienst) een billijke vergoeding toe van € 2500. Kortom de Arbowet strekt zich uit tot honds gedrag èn tot honden.