Betalingstermijnen worden wettelijk vastgelegd

Er mag ook een kortere betalingstermijn worden gehanteerd, bijvoorbeeld 14 dagen. Dan gaat de wettelijke rente vanaf die datum lopen. Vanzelfsprekend moet die termijn wel duidelijk worden vermeld op de factuur.
Vanaf 1 januari 2013 worden de termijnen wettelijk vastgelegd. Althans, indien de Tweede en de Eerste Kamer met de invoering van deze regeling akkoord gaan. De nieuwe termijnen zullen gaan gelden tussen bedrijven onderling en tussen bedrijven en overheden. De nieuwe termijnen gelden niet voor transacties met consumenten.

Als er zaken gedaan wordt met de overheid, geldt een termijn van 30 dagen, waarvan vrijwel niet kan worden afgeweken. Bij facturen aan andere bedrijven geldt automatisch een betalingstermijn van 30 dagen als er niet expliciet een andere termijn is afgesproken. Die termijn mag overigens nog steeds korter zijn.

Een langere termijn kan in principe niet meer dan 60 dagen zijn. Als er toch een betalingstermijn van langer dan 60 dagen wordt afgesproken, moet worden aangetoond dat die voor geen van beide partijen nadelig is.
In de praktijk worden de betalingstermijnen vaak overschreden. Uit zakelijk oogpunt is het ook niet verstandig om meteen een aanmaning te versturen of om rente in rekening te brengen, aangezien dat de verhoudingen nogal onder druk kan zetten. Zeker als je vaker zaken wilt doen met een opdrachtgever, is er soms geen andere mogelijkheid dan trage betaling te accepteren, overigens met alle risico’s van dien. Dat neemt niet weg dat de nieuwe termijnen wel een houvast bieden jegens opdrachtgevers die zeer lange betalingstermijnen hanteren.

Petra Oudhoff, NVJ Advocaten & Juristen