De redacteur die twitterend uithaalde naar Wilders ('haatzaaier') en en passant zijn werkgever beschuldigde van het inperken van de persvrijheid liep tegen een zware berisping op. Je mag de krant waar je werkt niet beschuldigen van het 'beknoppen' – dat stond er echt - van de persvrijheid.
Een berisping, geen ontslag. In de loop der tijd is er overigens wel wat veranderd. De rechtspraak over wat je wel en niet over je baas of over je bedrijf mag zeggen, geeft een goed kijkje in de veranderde omgangsvormen. Waar in 1927 het betrekkelijk beleefde: ‘Ik heb spijt dat ik U niet onder vier ogen heb’, en een in frustratie uitgesproken ‘Val dood’ leidt tot een ontslag op staande voet kan anno 2015 ‘fucking hoer’ tegen de baas kennelijk nog wel door de beugel. Tja.
De redacteur met zijn klachten over de persvrijheid uitte die op zijn twitteraccount. Openbaar dus en misschien dus ‘wel een beetje dom’. Maar stel nou dat hij zijn opmerkingen in een mailtje naar een collega had gestuurd. Mag de baas meekijken in mailverkeer? Laatst ontstond er enige commotie over een arrest van het Europese Hof, waaruit door sommige media werd afgeleid dat de baas dus zomaar in de privémails van zijn werknemers kon gluren. Maar gelukkig zijn er juristen om arresten te duiden en bleek het toch net een beetje anders te zitten.
Het Europese Hof achtte (althans volgens het nieuwsbericht) de privacy van de werknemer niet geschonden door de werkgever die een privé-chat had gelezen. Dat lijkt opmerkelijk, maar dat valt reuze mee, want de werknemer had voor het versturen van zijn privémails zijn zakelijk account gebruikt, terwijl het ICT-reglement heel duidelijk was: ‘Het is streng verboden …computers te gebruiken voor persoonlijke doeleinden’. Nadat de werkgever had geconstateerd dat het werkmailadres was gebruikt voor privé-communicatie, volgde ontslag. Dat is wel erg streng, maar toch wat anders dan de simpele conclusie dat “de baas mag meegluren in je privéberichten”.
Àls er een duidelijk verbod is (zoals in dit geval) en de werkgever constateert privégebruik van de zakelijk mail, dan ben je de Sjaak. In zijn algemeenheid blijft de norm echt wel dat de baas niet mag meekijken in privé-mail, maar dan moet je wel een privé-account gebruiken en niet je werk-account. Terug naar onze twitteraar: als hij zijn opmerkingen vanaf een privé mailadres zou hebben gestuurd, dan zou de werkgever daarin niet hebben mogen neuzen. Moraal: bewaak je privacy: gooi geen dingen in de digitale openbaarheid waar je baas zich aan kan storen en gebruik je werkmail niet voor zaken die je voor je wilt houden, of dat nou je politiek (in)correcte mening, de klacht over je werkgever of je verhouding met een collega is.