Voor NVF-lid Sanne Donders begon de liefde voor de fotografie (en het vak van fotojournalist) al op jonge leeftijd. En die liefde is er nog steeds, vooral als het gaat om ’t maken van reportages in de regio Rotterdam. Dat komt mooi tot uiting in een fotoboek dat zij heeft gemaakt over 33 bijzondere Rotterdammers.
Foto’s maken die ik vooraf niet had kunnen bedenken
“Toen ik vijftien jaar was en van m’n middelbare school af moest, vonden mijn ouders dat ik uit moest zoeken waar ik me wel voor kon motiveren. Mijn buurman bouwde destijds eens in de maand zijn badkamer om tot doka. Ik mocht mee kijken en raakte gefascineerd. Daarna ben ik een cursus gaan doen, waarbij ik elke zaterdag de enige was in een gigantische doka in het CursusCentrum in Arnhem. Mijn leraar dwong me om te focussen, hij voorspelde toen al dat ik zou vergroeien met mijn camera.”
Alledaagse dingen
“Ik werk sinds 2007 veel voor AD/Rotterdams Dagblad. Ik vind mezelf heel goed passen bij het regionale nieuws. Het gaat vaker over alledaagse dingen die herkenbaar zijn en dicht bij me staan. Daarnaast ben je vaker de enige krant die langs gaat. Mensen hebben hun verhaal nog niet tientallen keren verteld en je voelt je minder de fotograaf en meer een stadsgenoot. De eerste tien jaar heb ik eindeloos veel gefotografeerd voor het AD Rotterdams Dagblad. Toen ik alle dagen en avonden kon werken, was dat geweldig. Ik kon op alle opdrachten voor meerdere opdrachtgevers ‘ja' zeggen totdat de uren in de dag op waren. Maar nu ik moeder ben, maak ik andere afwegingen. Het grote nadeel van de huidige lage tarieven die door media worden betaald, is dat je er niet van kunt leven als je maar een paar dagen per week voor hen werkt. Daarom maak ik nu meer tijd vrij voor opdrachten en grotere projecten waarvoor ik de planning zelf kan maken. Zoals voor het magazine van de Rabobank of zelf in te plannen opdrachten voor het AD /RD.”
Even meelopen
“Het liefste werk ik in reportagevorm. Even meelopen, kijken wat er gebeurt. En dan de foto’s maken die ik vooraf niet had kunnen bedenken. Zo weet ik zeker dat ik zoveel mogelijk het perspectief van de geportretteerde in beeld breng niet alleen mijn eigen logica of bewering bevestig. Zo maak ik zoveel mogelijk foto’s samen met de geportretteerde door samen op te trekken. Ik praat dan ook niet over mensen als ‘het onderwerp’. Ik vind het bizar dat iemand zodra die op de foto staat, opeens ‘het onderwerp’ genoemd wordt.”
Fotoboek
“Vorig jaar stelde Anne Bloemendaal van het Rotterdamse fotoagentschap Flowerdales mij de vraag of mijn eigen werk, de fotoseries van opstaan tot slapen gaan, in het archief zouden blijven. Ik zei dat die series ooit misschien in een boek zou kunnen worden opgenomen. Anne overtuigde me om het niet verder uit te stellen, en samen het boek te gaan maken. November 2020 verschijnt er een dik fotoboek met 33 verhalen van bijzondere Rotterdammers. En omdat het bijzondere in het onverwachte zit, heet het Over Alles dat nergens op lijkt.”
