'Alleen bij de internetredactie werken hier jonge mensen', verzuchtte een vriendin laatst over haar nieuwe werkplek. 'Ja, dat hoor ik wel vaker', antwoordde ik berustend, maar later vroeg ik me af: hoezo eigenlijk?
'Alleen bij de internetredactie werken hier jonge mensen', verzuchtte een vriendin laatst over haar nieuwe werkplek. 'Ja, dat hoor ik wel vaker', antwoordde ik berustend, maar later vroeg ik me af: hoezo eigenlijk?
Niet elke jonge journalist is per se geschikt als internetjournalist, en niet elke oudere journalist is dat per se niet. Ik ken jongeren die er niet aan moeten denken mijn werk te doen, en oudere collega's die hun hand niet omdraaien voor een online liveverslag.
Natuurlijk, mensen die niet zijn opgegroeid met een computer (ik was zelf zeven jaar toen we er een in huis kregen - mijn moeder was er eind 1989 vroeg bij) zijn vaak jaloers op jongere collega's die met groot gemak 'even snel iets op internet zetten' en razendsnel met meer dan twee vingers kunnen typen. Maar digitaal denken gaat natuurlijk verder dan dat. En dat is helemaal niet zo leeftijdsgebonden als ik dacht.
Ik geef toe dat mijn eigen nieuwsredactie - die veel online werkt - louter bestaat uit twintigers en dertigers. Maar het is niet de enige deelredactie die voor online schrijft. Sterker nog: een jaar geleden is 'de internetredactie' zelfs afgeschaft, omdat die niet meer nodig is.
Het is ook niet de enige deelredactie waar jonge mensen werken. En terecht. Een redactie heeft niet alleen mensen nodig van verschillende afkomst en geslacht, met verschillende kwaliteiten en specialismen, maar ook van alle leeftijden.
We zijn de tijd ook wel voorbij om er simpelweg vanuit te gaan dat alleen jonge journalisten voor online kunnen werken en oudere journalisten helemaal niet. Daarmee zou je sommige jongeren ook op een plek zetten waar ze doodongelukkig worden. En ontneem je bovendien hun oudere collega's de kans zich digitaal te ontwikkelen. We moeten doorwerken tot ons zeventigste. Ook als je nu vijftig bent duurt dat nog even, en ik hoef niemand te zeggen dat de journalistiek niet stilstaat.
Ik ben benieuwd wat eerder 'normaal' is: een internetredactie waar ook vijftigers en zestigers werken, of een krantenredactie waar helemaal niemand meer voor papier werkt. Of is dat hetzelfde?