In een dubbelinterview met Sunny Bergman en Theo Maassen (de Volkskrant 4 april 2019) werd het allemaal weer heerlijk duidelijk: mannen plaveiden de straten waarover de vrouwen kunnen lopen en als Picasso meer gestofzuigd had, was er minder kunst. Niet zeuren meisjes!
Stratenmakers en stofzuigers
dinsdag 7 mei 2019
Maar kennelijk moeten vrouwen soms ‘zeuren’. Want niet alleen doen vrouwen thuis nog steeds relatief het meest, voor wat ze buiten de deur doen, verdienen ze het minst. Een vrouw schijnt in haar werkende leven 300.000 euro minder te verdienen dan een man. Nog meer cijfers: bij de overheid verdienen vrouwen 8 procent minder dan mannen, in het bedrijfsleven maar liefst 19 procent, en van alle landen in de Europese Unie deed in 2016 qua gelijke beloning, tweederde het beter dan Nederland. En dat terwijl er al sinds 1980 een Wet gelijke behandeling van mannen en vrouwen bestaat. Het mag dus niet, maar het gebeurt op grote schaal.
Uit onderzoeken blijkt ook hoe de ongelijke beloning tot stand komt: te hoge of te lage inschaling van het aanvangssalaris, salarisonderhandelingen en aansluiting bij het laatstverdiende salaris. Allemaal cijfers in het groot, maar wat nu als je als vrouw het idee hebt hetzelfde te doen, maar minder te verdienen dan je mannelijke collega? Zoals het nu is moet je eerst bij je collega vragen wat hij precies verdient (liefst met een loonstrookje), vervolgens de werkgever om opheldering vragen en als die dat weigert, of ontkent dat er van ongelijke beloning sprake is, een juridische procedure starten. En dat blijkt vaak teveel gevraagd. Werknemers blijken onderling niet graag over hun salaris te spreken, laat staan het aan te durven een loonstrookje te vragen en de vrouwelijke werknemer die de kwestie bij de werkgever of bij de rechter aankaart zet wel heel snel koers richting een arbeidsconflict.
Dus dat moet anders vond een aantal Kamerleden. En dat kan ook, blijkt in een aantal andere landen. De initiatiefnemers van het wetsvoorstel keken met name naar IJsland. Het wetsvoorstel introduceert een verplichting voor ondernemingen met 50 of meer werknemers om bij een onafhankelijke instantie een certificaat aan te vragen waaruit gelijke beloning moet blijken. Dat betekent concreet dat de onderneming moet bewijzen dat sprake is van gelijke beloning en niet de werknemer moet aantonen dat dat niet het geval is. Ook wordt aan werknemers een recht op inzage gegeven in (geanonimiseerd) het salaris van collega’s in vergelijkbare functies. De inspectie SZW houdt toezicht en kan forse boetes uitdelen.
De werkgevers vinden het allemaal maar niks, maar dat is eigenlijk net zo voorspelbaar als Theo Maassen die vindt dat “hoe meer een man stofzuigt, hoe minder seks hij schijnt te hebben”.