Na drie aaneensluitende tijdelijke arbeidsovereenkomsten verandert de vierde arbeidsovereenkomst van rechtswege in een contract voor onbepaalde tijd. Zo luidt de wettelijke ketenregeling. Een creatieve werkgever bedacht een truc om onder de vaste aanstelling uit te komen: bij het aangaan van de vierde overeenkomst werd direct een vaststellingsovereenkomst gesloten waardoor het vierde contract –met wederzijds goedvinden – na ruim een jaar zou eindigen.
De werknemer beroept zich vlak voor het einde van de overeenkomst op de nietigheid van deze afspraak. Volgens hem was de vaststellingsovereenkomst in strijd met de wet en was er dus een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd ontstaan. De kantonrechter geeft de werknemer gelijk. In hoger beroep zegeviert de werkgever vreemd genoeg alsnog. Het Gerechtshof oordeelt dat de inhoud van een vaststellingsovereenkomst partijen bindt. Ook indien de inhoud van de vaststellingsovereenkomst in strijd is met dwingend recht. Dit is slechts anders indien de gemaakte afspraken in strijd komen met de openbare orde of de goede zeden. Volgens het Hof ’s Hertogenbosch heeft de werknemer in deze zaak nagelaten om goed te onderbouwen waarom de inhoud van de vaststellingsovereenkomst in strijd zou zijn met de openbare orde of de goede zeden. Onduidelijk is wat er gebeurd zou zijn als deze stelling wel goed zou zijn onderbouwd.
Bron: Rechtspraak.nl